Dialogi w Ewangelii Jana charakteryzują się takim stylem opowiadania, który polega na nieporozumieniu, a jednak to nieporozumienie – łatwe nawet dla nas, ponieważ Jezus wydaje się nie mówić o prostych rzeczach – nie wynika z faktu, że temat, o którym mowa, jest niezwykle trudny, ale wręcz przeciwnie, ponieważ jest niezwykle prosty: kiedy nie dostrzegamy jakiegoś szczegółu, dzieje się tak dlatego, że jest on zbyt widoczny. Jezus mówi o ” ponownym narodzeniu”; z pewnością jest w tym głębia, którą trudno pojąć, ale przede wszystkim są dowody: nieustannie, w naszym życiu stajemy w obliczu małych lub wielkich ” śmierci ” i za każdym razem jesteśmy wezwani do „ponownego narodzenia”. To nowe narodzenie przychodzi z wysoka, ponieważ tylko dzięki sile „z góry”, z jakiegoś głębszego powodu, dzięki jakiejś nieoczekiwanej zachęcie, dzięki bardziej autentycznej nadziei, jesteśmy w stanie podnieść się na nowo. Cała nasza egzystencja jest naznaczona tą zasadą ducha grawitacji i ducha „wysokości”. Narodzić się z Ducha oznacza zacząć żyć tak jak On, czuć, ale nie wiedzieć „skąd się pochodzi i dokąd się zmierza”: to znaczy być wolnym. Wolnym od rozpaczy z powodu każdej porażki, wolnym od samooceny naszych słabości, wolnym od strachu przed osądem innych. Ta wolność, która pochodzi od Ducha Bożego, który jest miłością, jest prawdziwą wolnością ukrytą w każdej chwili życia, czy to szczęśliwej, czy smutnej. Jest to klucz do autentyczności i prawdziwej radości. Kryje się ona w świadectwach na każdym kroku.

W którym momencie mojego życia wyraźnie poczułem, że Pan dał mi nowe życie?

Głos poety

„Narodzić się to za mało. Rodzimy się na nowo. Każdego dnia”. (Pablo Neruda)

Komentarz: s. Emilia Di Massimo FMA

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA