Jezus ufa człowiekowi, ufa tym uczniom, których właśnie zganił, ponieważ wciąż nie wierzą w Jego zmartwychwstanie. Wbrew wszelkiej ludzkiej logice, tym ludziom, którzy Go opuścili, przestraszonym i słabym, powierza zadanie głoszenia Ewangelii, Słowa, które stało się ciałem. Przez długi czas głoszenie Chrystusa było interpretowane jako pozyskiwanie prozelitów. Jezus chciał nieść dobrą nowinę o zbawieniu wszystkim ludziom. Przyjęcie lub nieprzyjęcie tego przesłania jest jedynym kryterium zbawienia. Fragment ten mówi o demonach, wężach, truciznach i chorobach. Jezus nie gwarantuje, że nie będziemy mieli trudności, problemów czy krytycznych sytuacji. Jezus gwarantuje, że będziemy mieli siłę, by stawić im czoła, ponieważ On jest w nas, a z Nim wszystkiemu można stawić czoła. Po wniebowstąpieniu Jezus wkracza w zupełnie nową rzeczywistość z całą swoją osobistą ludzką i boską rzeczywistością, stając się mostem łączącym ziemię z niebem. Ale Jego obecność trwa pośród nas: „Ja jestem z wami aż do skończenia świata”. Potrzebujemy nowych, jasnych oczu, aby móc Go rozpoznać i odkryć Jego obecność w naszym życiu. Tak więc dzisiaj Pan działa z nami.

Uroczystość Wniebowstąpienia jest świętowaniem obecności Jezusa we wszystkich sprawach. Jezus nie jest obok rzeczywistości, On jest wewnątrz. Nie jest daleko, nie muszę gdzieś iść, aby Go spotkać, muszę wejść do serca wszystkich rzeczy, gdzie jest Jego obecność. Uroczystość Wniebowstąpienia zawiera paradoks nieobecności i obecności, które stoją razem. Nieobecność staje się sposobem obecności. Rana Jego nieobecności czyni Go jeszcze głębiej obecnym dla nas. Nie ma Go, a jest w samym sercu wszystkiego. Wniebowstąpienie inauguruje czas pustki, a jednocześnie czas, który daje nam ogromną wolność poszukiwań, jest czasem misji. Przed wstąpieniem do nieba Jezus powierza uczniom zadanie głoszenia Ewangelii. Jeśli w pewnym sensie Wniebowstąpienie jest zakończeniem ludzkiej historii Jezusa, to jednocześnie powrót Jezusa do Ojca jest początkiem. Często to, co wydaje nam się końcem czegoś, otwiera nowe scenariusze. Wniebowstąpienie otwiera czas Ducha, czas Kościoła, czas, który Pan powierza każdemu z nas.

W Tobie, Panie, złożyliśmy ufność, mając pewność, że zawsze jesteś blisko nas i dasz nam siłę do wykonania tego, do czego nas posłałeś.

Głos papieża Benedykta XVI

„Prawdziwe wyniesienie człowieka ma miejsce wtedy, gdy pokornie dając siebie innym, uczy się całkowicie opuszczać siebie, aż do ziemi, aż do aktu umycia nóg. To właśnie ta pokora, która umie się zniżyć, prowadzi człowieka ku górze; to właśnie przez ten sposób podążania ku górze chce, abyśmy nauczyli się wniebowstąpienia”.

Komentarz: s. Gisella Serra FMA

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA