Dane kontaktowe
Zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki
(Siostry Salezjanki)
Inspektoria Warszawska
  • ul. Warszawska 152, 05-092 Łomianki
inspir_spot_z_slowem
is singular
Spotkanie ze Słowem
5 marca 2024
Wtorek, III Tydzień Wielkiego Postu

SŁOWO DNIA

21 Wtedy Piotr zbliżył się do Niego i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?» 22 Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.

23 Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał rozliczyć się ze swymi sługami. 24 Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który mu był winien dziesięć tysięcy talentów. 25 Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby tak dług odzyskać. 26 Wtedy sługa upadł przed nim i prosił go: „Panie, miej cierpliwość nade mną, a wszystko ci oddam”. 27 Pan ulitował się nad tym sługą, uwolnił go i dług mu darował. 28 Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś winien!” 29 Jego współsługa upadł przed nim i prosił go: „Miej cierpliwość nade mną, a oddam tobie”. 30 On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu. 31 Współsłudzy jego widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. 32 Wtedy pan jego wezwał go przed siebie i rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. 33 Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?” 34 I uniesiony gniewem pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu całego długu nie odda. 35 Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu».

Mt 18, 21-35


Przebaczenie to nie sprawa liczb, przebaczenie to sprawa miłosiernego serca, cierpliwości, by czekać, która pozwoli dłużnikowi spłacić to, co jest jego długiem. W tym tekście ewangelicznym cierpliwość nie spotyka się z wzajemnością; temu, który miał wiele długów, odpuszczono wszystko. Pan wprawdzie nie dał mu więcej czasu, jak ten sługa prosił, lecz przebaczył mu natychmiast i wszystko, ale taka postawa pana nie dotarła do serca sługi; można by pomyśleć, że radość z otrzymanego przebaczenia będzie tak wielka, że postąpi on tak samo ze swoim towarzyszem, którego dług był bardzo niewielki, a przynajmniej, że będzie cierpliwy i da mu trochę czasu, ale tak się nie stało. … przebaczenie, które otrzymał, nie znalazło wdzięcznego serca, nie miał współczucia dla swojego towarzysza, współczucia, które sam otrzymał od swojego pana, a więc zamknął drzwi do miłosierdzia i za to zastosowano wobec niego miarę, której użył wobec swojego towarzysza, dlatego został wysłany do więzienia, dopóki nie spłaci całego swojego długu. Sam Jezus daje nam konkluzję, naukę o tej sytuacji: „Tak też uczyni z wami Ojciec mój niebieski, jeśli z serca nie przebaczycie, każdy swemu bratu”.

Konfrontuję się z tą Ewangelią, staram się podchodzić do sakramentu miłosierdzia, aby otrzymać łaskę Bożą i chcę z radością dzielić się nią nie tylko z tymi, których kocham, ale szczególnie z tymi, których powinienem kochać najbardziej.

Dzięki modlitwie Ojcze nasz, którą odmawiam każdego dnia, staję się świadomy tego, co mówię do Ojca i z głębi serca błagam: odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom.

Głos ojca Kościoła

Dwa są uczynki miłosierdzia, które nas wyzwalają, a które sam Pan krótko przedstawił w Ewangelii: „Odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone, dawajcie, a będzie wam dane” (Łk 6, 37). Słowa „odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone” odnoszą się do przebaczenia, zaś „dawajcie, a będzie wam dane” odnoszą się do udzielania pomocy. Takie słowa wypowiada o przebaczeniu, więc jeśli chcesz, żeby tobie przebaczono twój grzech, zawsze masz coś, co ty możesz komuś przebaczyć. Podobnie jest z tym, co odnosi się do udzielania pomocy: żebrak zwraca się do ciebie z prośbą, a ty jesteś żebrakiem przed Bogiem. Wszyscy bowiem, gdy się modlimy, jesteśmy żebrakami przed Bogiem: stoimy przed drzwiami wielkiego pana, czasem nawet padamy twarzą na ziemię, wzdychamy błagając, gdy coś chcemy otrzymać. Sam Bóg jest tym, o co prosimy. O co prosi cię żebrak? O chleb. A ty, czego się domagasz od Boga, jeśli nie Chrystusa, który mówi: „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba” (J 6,51)? Chcecie otrzymać przebaczenie? Przebaczajcie: „Odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone”. Chcecie coś otrzymać? „Dawajcie, a będzie wam dane”. (Święty Augustyn, Mowa 83, O słowach Ewangelii Mt 18, 21-22: „Ilekroć mój brat zgrzeszy przeciwko mnie”)

Komentarz: s. Teresita Verhelst Solano fma

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org info@sanbiagio.org

Archiwum

INFOSFERA
Zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki
(Siostry Salezjanki)
Inspektoria Warszawska
  • ul. Warszawska 152, 05-092 Łomianki