„Na tę piękną wiadomość [decyzja ks. Bosko o pierwszej ekspedycji misyjnej do Ameryki] ze wszystkich serc unosi się hymn radości. Wszystkie są bardzo wdzięczne Matce Bożej, że wybrała swoje (…) córki, aby daleko za oceanem zbawiły wiele dusz, spragnionych światła, dobra i życia wiecznego. (…) Piszą więc na wyścigi prośby [o możliwość wyjazdu] i każda stara się wyrazić swoje pragnienie w najbardziej przekonywujących słowach, spodziewając się, że znajdzie się między wybranymi.” (Cronistoria2, str. 276-277)

Taki był początek…

Już w piątym roku istnienia Zgromadzenia (1877) z Mornese do Urugwaju wyjechało sześć sióstr: s. Aniela Valese (23 lata), s. Joanna Borgna (17 lat), s. Aniela Cassulo (25 lat), s. Aniela Denegri (17 lat), s. Teresa Gedda (24 lata), s. Teresa Mazzarello (17 lat). Niektóre z nich zaledwie kilka tygodni przed wyjazdem złożyły pierwsze śluby zakonne. Żadna nie miała ślubów wieczystych, ale wszystkie miały w sercu wielką miłość do Boga i ludzi oraz pasję misyjną.

Dziś…

Wymiar misyjny jest zasadniczym elementem tożsamości każdej Córki Maryi Wspomożycielki (K 75) realizowanym we wszystkich miejscach naszej obecności: w krajach chrześcijańskich, jak również tych, jeszcze nie ewangelizowanych lub zdechrystianizowanych (K 6).

Każdego roku kolejne siostry zostawiają swoją ziemię rodzinną i ruszają w drogę, by być misjonarkami nadziei i radości dla młodych i z młodymi, by głosić Dobrą Nowinę o zbawieniu i budować królestwo Boże.

Idą, by realizując konkretne zadania – katechizując, prowadząc przedszkola i szkoły, kursy zawodowe, oratoria – centra młodzieżowe, podejmując animację w parafiach, odwiedzając odległe wioski –  świadczyć o tym, że Pan nie przestaje kochać człowieka, którego stworzył i chciał, że ciągle z czułością go poszukuje i zaprasza do przyjaźni. Czyniąc dar ze swojego życia siostry misjonarki żyją z ubogimi, z osobami, które czują się opuszczone, które poszukują sensu, by pomóc im odnaleźć Boga – dawcę wszelkiego dobra.

Salezjanki nie idą same, są posyłane przez Kościół i Zgromadzenie. Żyjąc we wspólnotach służą dzieciom, młodym, kobietom i mężczyznom, których znajdują na swojej drodze, w ich odmienności, w ich bogactwie kulturowym i dziejowym, w ich marzeniach, troskach i nadziejach. Niosą swoje ludzkie bogactwo otrzymane we własnych rodzinach i kulturach; bogactwo, które wzmacniają każdego dnia w ufnej relacji z Jezusem i Maryją Wspomożycielką.

Dziś na całym świecie pracuje wiele sióstr salezjanek – misjonarek. Wśród nich 16 Polek.

A jutro?

Jutro nadal będą ludzie spragnieni miłości, przebaczenia, prawdy… spragnieni Boga.

Jutro nadal będą siostry gotowe patrzeć szerzej, iść dalej…

Misjonarki zdolne do przeżywania powołania jako prawdziwej historii miłosnej, sprawiającej, że wyjdą na obrzeża świata i staną się posłańcami i narzędziami współczucia Pana (por. orędzie papieża Franciszka na Światowy Dzień Misyjny 2021 r.).

Salezjanki, które z sercem otwartym i wspaniałomyślnym będą realizowały wymiar misyjny obecny w historii Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki od samego początku.