Jeśli uważamy się za uczniów Jezusa, jesteśmy zaproszeni do dawania świadectwa o Jego nauczaniu, jak napisaliśmy wczoraj, i jako świadkowie jesteśmy również zaproszeni do pójścia tam, dokąd On idzie. On chce spotkać wszystkich ludzi, ale najpierw posyła nas, abyśmy przygotowali grunt, ale to On działa, a nie my. Pomaga nam to zmniejszyć naszą duchową dumę, gdy myślimy, że nawracamy ludzi naszym aktywizmem. Musimy być pokorni jak Chrzciciel, gdyż Ten, który idzie za mną, jest silniejszy ode mnie; ja nie jestem godzien rozwiązać rzemyków u jego sandałów. (por. Ew; Mt 3, 11; Mk 1, 7 i Łk 3, 16) Oprócz przyjęcia postawy pokory musimy świadczyć o Jego przykazaniu, że się wzajemnie miłujemy, tak jak On nas umiłował (por. J 15, 12); tylko wtedy, gdy działamy z przynajmniej jedną osobą, możemy oczyścić naszą ludzką miłość i upodobnić ją coraz bardziej do miłości Jezusa oraz pokazać, jak bardzo jesteśmy Jego uczniami (por. J 13, 35). Po raz kolejny Pan zaprasza nas do pokory i działania razem z innymi, aby uczyć się łagodności (por. Mt 11, 29), nigdy samotnie.

Panie, pomóż mi zniszczyć moją pychę, abym mógł być cichy i pokornego serca jak Ty.

Głos Papieża

„Można opracować i zrealizować doskonałe plany duszpasterskie, dobrze wykonane projekty, uporządkowane w najdrobniejszych szczegółach; można zwoływać tłumy i mieć  wiele środków; ale jeśli nie ma dyspozycyjności do braterstwa, misja ewangeliczna nie rozwinie się.”

(Papież Franciszek, Anioł Pański, Plac św. Piotra, niedziela, 3 lipca 2022 r.)

Komentarz: Claudio Del Brocco
Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA

Dom modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA