Apostołowie, bezpośrednio wybrani i powołani przez Jezusa, są fundamentem tego ludu, który gromadzi się wokół nowego Mojżesza. Lud ten jest nie tylko „znakiem” i depozytariuszem nowego przymierza między Bogiem a ludzkością, ale jest ludem „misjonarzy”, „głosicieli”.

Podobnie jak w przypadku rybaków powołanych do bycia rybakami ludzi, Chrystus zaprasza żniwiarzy, aby stali się duchowymi żniwiarzami. Dynamizm misyjny i czynna służba głoszenia są cechami charakterystycznymi nowego ludu.

W przeciwieństwie do ówczesnych rabinów, którzy otaczali się kilkoma uczniami w szkole lub przy bramie miasta, Jezus chce być wędrownym „rabinem”. Nie chodzi o czekanie, aż słuchacze sami do Niego przyjdą, ale o to, żeby wyjść im naprzeciw i podejść do nich w ich życiowej sytuacji.

Chrystus nie jest więc jak kapłani świątyni, którzy otrzymują od wiernych zwierzęta i pieniądze na ofiarę, nie troszcząc się o ich zbawienie. Nie jest też jak faryzeusze, którzy zajmują się głównie elitami. On idzie do „zagubionych owiec” Izraela. Na razie misja dotyczy tylko owiec Izraela. Na razie Jezus nie idzie bezpośrednio do pogan i Samarytan, ale wraz z Jego śmiercią i zmartwychwstaniem Jego zapowiedź i działanie rozszerzy się na cały świat.

Niech to Słowo towarzyszy mojemu dniowi: „Jesteśmy Jego ludem, owcami, które On prowadzi”.

Głos mistyka

„Ten, którego posiadł Twój duch, nie może nie pójść.

Zawsze sobie wyobrażamy, że aby iść, trzeba, żeby była droga, etapy i kraje.
Ale twoje życie nie polega na tym.

To jest po prostu życie.

Życie, które płynie i do którego po prostu idziemy, jeśli nasze kotwice są w górze. (…) „Idźcie…” – na każdym kroku Ewangelii mówisz, żeby być z Tobą w drodze, Twojej drodze, trzeba iść nawet wtedy, gdy lenistwo każe nam się zatrzymać. Wybrałeś nas, abyśmy znaleźli się w dziwnej równowadze, równowadze, która nie można się ustabilizować ani zatrzymać, ona jest w ciągłym ruchu, w pędzie. Trochę jak rower, który nie ustoi, jeśli nie będzie lekko skręcony, rower, który stoi porzucony pod ścianą, dopóki ktoś go nie użyje, żeby wprawić go w ruch na drodze.

Zaczyna się kolejny dzień, Jezus chce go przeżyć we mnie. Chodził wśród współczesnych sobie ludzi, Jezus wśród ludzi nie przestał być posłany i nie przestał posyłać”.

(M. Delbrel: Mały mnich, duchowy notatnik)

Komentarz: Roberto Proietti
Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA

Dom modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA