Praktyka postu jest zapomniana i postrzegana z pewną podejrzliwością przez nasz świat, który nie jest zdolny do wyrzeczeń. Jednak post we wszystkich religiach ma głęboką wartość, odnoszącą się do tego, co istotne, także wartość oczyszczającą ciało i odciążającą umysł. Dzisiejsza Ewangelia przypomina nam o chrześcijańskim znaczeniu postu: oczekiwaniu na oblubieńca, na oblubieńczą wizję Wielkiego Postu jako swoiste napięcie na powrót Zmartwychwstałego w chwale. Jest to więc świetlana zapowiedź: historia, która ma w sobie zapach oblubieńczy, którą Jezus przybywa zainaugurować, jest to opowieść otulona w radość zaślubin, przymierze, któremu Bóg pozostaje wierny nawet wtedy, gdy my nie jesteśmy wierni. Jego obecność jest tylko zapowiedzią i to niepełną realizacji zaślubin, które zostaną przypieczętowane Krwią Krzyża, a to wystarczy, aby ogarnąć ludzką egzystencję atmosferą świętowania. Dlatego nie ma już miejsca na post. Radość usuwa oznaki żałoby. Zbyt często przedstawia się chrześcijaństwo jako religię krzyża, zapominając, że jest ono przede wszystkim — i ponad wszystko — głoszeniem tej wiernej miłości Boga, która napełnia życie radością, ponieważ jest zdolna przezwyciężyć nawet śmierć. Przeżywanie Wielkiego Postu oznacza pójście w kierunku Wielkanocy, odnowienie paktu przymierza.

Panie, będziemy dziś pościć, aby przypomnieć sobie, że przygotowujemy się do uczty weselnej. Spraw, aby nasz post był autentyczny i solidarny, bez hipokryzji i powierzchowności.

Głos pisarza

Dlaczego tkwisz w nieistotnej melancholii? Ponieważ brakuje mi tego, co istotne. 
(Italo Calvino)

Komentarz: s. Emilia Di Massimo FMA
Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA

Dom modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA