Dziś, w uroczystość Niepokalanego Poczęcia, prosimy Tonino Bello, poetę piewcę Matki Bożej, aby pomógł nam odkryć piękno Maryi: „Ewangelia nic nam nie mówi o obliczu Maryi. Maryja musiała być jednak piękna. Nie mówię tylko o Jej duszy. Która, nawet bez cienia grzechu, była tak przejrzysta, że odbijał się w niej Bóg. Mówię też o jej kobiecym ciele. Teologia, kiedy dochodzi do tego punktu, wydaje się, że przeocza Jej fizyczne piękno. Pozostawia poetom celebrowanie Jej piękna: „Piękna Dziewico, odziana w słońce, ukoronowana gwiazdami, upodobało w Tobie Najwyższe Słońce, tak że ukryło w Tobie swoje światło…”

Powierza Ją pieśniom pokornych: „Spójrz na swój lud, o piękna Pani…”

Miłośnikom refrenów ludowych: „Od jutrzenki Ty jesteś piękniejsza … nie ma gwiazdy piękniejszej niż Ty”.

Jednak teologia nie idzie dalej. Nie traci równowagi. Milczy na temat ludzkiego piękna Maryi.

A jednak nie powinno być trudne znalezienie w Ewangelii wskazówek ujawniających cielesną urodę Maryi. Istnieje bardzo ważne greckie słowo, pełne tajemniczych znaczeń, które nie zostały jeszcze w pełni wyjaśnione. Te słowa, które w istocie zawierały cały szereg nadprzyrodzonych przywilejów dziewczyny z Nazaretu, rozbrzmiewają w pozdrowieniu anielskim: „Kecharitomène”. Tłumaczy się to wyrażeniem: „Pełna łaski”. Czy jednak nie można znaleźć odpowiednika w określeniu „śliczna, ujmująca”, z oczywistymi aluzjami także do czarującego blasku Jej ludzkiej twarzy? Naprawdę myślę, że tak. I to bez wymuszania.

Dzisiaj w modlitwie poproszę Tonino Bello, aby pomógł mi powtórzyć wezwanie, które płynie z jego prostego i kochającego serca: „Święta Maryjo, piękna kobieto, wspaniała jak wiosenna pełnia księżyca, pojednaj nas z pięknem. Pomóż nam, proszę, przezwyciężyć dwuznaczności ciała. Uwolnij nas od naszego surowego ducha. Daj nam czyste serce, takie jak Twoje. Święta Maryjo, piękna kobieto, spraw, abyśmy zrozumieli, że piękno zbawi świat.

Głos Tonino Bello

„W tym ciemnym pokoju rozumu naszych czasów jest jeszcze światło, które może wyświetlić film zdrowego rozsądku: jest to światło piękna. Dlatego też, Najświętsza Panno Maryjo, pragniemy odczuwać zawsze dobroczynny urok Twojego ludzkiego blasku, tak jak odczuwamy pochlebstwa, czasem zwodnicze, ziemskich stworzeń. Kontemplacja Twojej nadludzkiej świętości już bardzo pomaga nam uchronić się przed bagnem. Ale świadomość, że jesteś piękna zarówno ciałem, jak i duszą, jest źródłem niesamowitej nadziei dla nas wszystkich. I pozwala nam zrozumieć, że każde piękno na ziemi jest tylko surowym ziarnem, przeznaczonym do rozkwitu w niebiańskich szklarniach.”

Komentarz: s. Graziella Curti FMA

Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA

Fragment dzieła: NAZAREŃCZYCY, Niepokalane Poczęcie (ok. 1860).

Dom modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org   info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA