Połączmy ten fragment z pierwszą Księgą Machabejską 3, 46: Zebrali się więc i przybyli do Masfy przed Jerozolimą, gdyż w dawnych czasach w Masfie było miejsce modlitwy w Izraelu. Rozumiemy, jak ważna jest modlitwa w pokonywaniu naszych wrogów. W tamtych czasach wrogami byli poganie. Dziś nie prowadzimy walki zbrojnej z poganami; zmagamy się z dominującymi nurtami społecznym. Bitwa toczy się na zewnątrz i wewnątrz nas. Gdy zamierzamy przezwyciężyć pokusę egoizmu (por. List do Galatów 5, 19), ważne jest, abyśmy uznali fundamentalną pomoc Pana, jak czytamy w Księdze Machabejskiej 3, 53: Jakże zdołamy się ostać przed nimi, jeśli Ty nam nie pomożesz?, i przystępowali do sakramentów, zwłaszcza do spowiedzi, aby oczyścić i ponownie poświęcić naszą świątynię zbezczeszczoną przez sprawy sprzeczne z chrześcijaństwem. O tym, że jesteśmy świątynią, przypomina nam św. Paweł w pierwszym liście do Koryntian w rozdziale 6 wersecie 19: Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest?.

Będę dziś trwać w ciszy, by podziękować Panu za wszystkie chwile, w których pomógł mi przezwyciężyć samego siebie i podążyć za Nim.

Głos Papieża Franciszka

Paweł mówi nam, że jesteśmy świątyniami Ducha Świętego. Ja jestem świątynią. Duch Boży jest we mnie. Mówi nam również: Nie zasmucajcie Ducha Pańskiego, który jest w was! I tutaj możemy mówić o rodzaju uwielbienia, które jest sercem, które szuka Ducha Pańskiego w sobie i wie, że Bóg jest w nim, że Duch Święty jest w nim. Słucha Go i podąża za Nim”.
(Homilia Papieża Franciszka w Domu Świętej Marty, 22 listopada 2013)

Komentarz: Claudio Del Brocco

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA