W Biblii powtarza się zaproszenie, aby pamiętać o tym, jak Pan działał w naszym życiu. Pierwszym wielkim dziełem po stworzeniu było wyzwolenie ludu Izraela z niewoli i już przy tej okazji Pan zaprasza nas do pamiętania: (Wj 12, 14 „Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia – na zawsze w tym dniu świętować będziecie”). On nie wyczerpał swoich dzieł w tym momencie, ale działa nieustannie w historii i w naszym codziennym życiu. Jeśli czytamy wydarzenia ze świata i naszą historię razem z Duchem Świętym, z pewnością będziemy pamiętać o Jego dziełach i możemy je sobie i innym opisywać, przestrzegając tego, co jest wskazane w Księdze Powtórzonego Prawa 6, 12 (strzeż się, byś nie zapomniał o Panu). Jeśli stopniowo o Nim zapominamy, oddalamy się od Niego. Jeśli pamiętamy dzieła Pana, których dokonuje w nas, możemy żyć Psalmem 118, a nasza modlitwa wzniesie się do Pana powtarzając:

Moją siłą i moją pieśnią jest Pan, On stał się moim Zbawcą  (Psalm 118,14)

Głos Papieża Franciszka

„Istotne jest pamiętanie o otrzymanym dobru: bez pamiętania o nim stajemy się obcy nawet dla samych siebie, «przechodnie» istnienia; bez pamięci wyrywamy się z ziemi, która nas żywi i dajemy się ponieść wiatrowi jak liście. Pamiętanie natomiast oznacza ponowne łączenie się z najsilniejszymi więzami, czucie się częścią historii; to jest jak oddychanie ze swoim ludem. Pamięć nie jest sprawą prywatną, jest drogą, która jednoczy nas z Bogiem i z innymi”.                                                                                                                                    
(Z homilii Ojca Świętego Franciszka – Bazylika Św. Piotra – Niedziela, 14 czerwca 2020)

Komentarz: Claudio Del Brocco
Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA

Dom modlitwy San Biagio www.sanbiagio.orginfo@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA