Czytając dzisiejszą historię w sposób powierzchowny, ryzykujemy, że przeoczymy cenne szczegóły. “Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!».” To nie jest modlitwa jednej osoby; tu modli się grupa ludzi, których jednoczy cierpienie, ból i żal.

To, co do dziś było przyczyną podziału, co różniło bohaterów, zostaje zamazane przez wspólne cierpienie – ono wyeliminowało różnice fizyczne, kulturowe i społeczne. Czują się równi w doświadczaniu tej samej choroby, tak jak dzieje się wśród tych, którzy przeżywają tę samą próbę czy trudność. Ewangelia sugeruje nam, że nawet to, co pozornie jest złem, może mieć niewyobrażalne konsekwencje. Może się zdarzyć, że budujesz relacje z tymi, z którymi nie wyobrażałeś sobie jakiejkolwiek bliższej znajomości, ze względu na skomplikowaną sytuację, w której się znaleźliście.

Pomiędzy wierszami tego fragmentu pojawia się jeszcze inny szczegół: “Na ich widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się kapłanom!» A gdy szli, zostali oczyszczeni.” Jezus uważnie słucha, nie przerywa modlitwy wspólnoty przyjaciół, którzy zresztą nie wahają się przestrzegać Jego przykazań, nawet jeśli nie doświadczyli jeszcze uzdrowienia. Wyruszyli ufni w to, że zostaną uzdrowieni. Jednak właśnie w chwili uzdrowienia dochodzi do ponownego podziału: „ Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin.”

Tylko jeden z nich wraca drogą, by podziękować, podkreślając, że ból i zaufanie są bardziej powszechnymi uczuciami niż wdzięczność. Ta ostatnia stanowi jednak jedyną drogę, która pozwala nam wyjść poza uzdrowienie i dotrzeć do pełni naszego istnienia.

Głos teologa
Jezus mówi nam, że zdrowie to nie wszystko, jak często zwykliśmy mówić. Oczywiście: jest to ważny i cenny dar, który należy pielęgnować i o który trzeba prosić. Ale nie jest prawdą, że „wystarczy zdrowie”; ponad zdrowie jest zbawienie. Znam ludzi chorych, stosunkowo szczęśliwych i pełnych Boga, oraz wspaniałych młodych ludzi w świetnej formie, którzy rzucają się w narkotyki. Zbawienie to głębsze, absolutne dobro, odkrycie siebie w centrum Planu Bożej Miłości…
(Paolo Curtaz)

Komentarz o. Maurizio Lollobrigida SDB

Dom modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA