Dziś obchodzimy święto Świętych Apostołów Filipa i Jakuba. W tej wielkanocnej atmosferze, jakże pięknie jest słyszeć Jezusa, który przemawia do serca i objawia się tak, jak Jahwe Mojżeszowi pewnego dnia na pustyni: JESTEM, ze szczególnymi atrybutami: jestem drogą, w Jezusie idziemy, z Nim jesteśmy pielgrzymami w nadziei; jestem prawdą, tylko na Nim opiera się nasza wiara; jestem życiem, przyszedł, aby dać nam życie i życie w obfitości, życie oparte na miłości. Nadzieja staje się podróżą, prawda staje się wiarą, życie staje się miłością.
Modlitwa zanoszona w imię Jezusa jest skuteczna. Jezus gwarantuje to i obiecuje nam, że będzie działał, aby Ojciec mógł być uwielbiony. Prośmy Ojca, w imię Jezusa, abyśmy w Panu Jezusie mogli kontemplować Jego oblicze.
Wysłuchaj mnie, Panie, gdy Cię wzywam; zmiłuj się, odpowiedz mi.
Usłyszę w mym sercu: „Szukaj mego oblicza. Będę szukał Twego oblicza, Panie, nie zakrywaj przede mną swego oblicza. Psalm 26
Głos Ojca Kościoła
Traktat Tertuliana „Przeciwko heretykom” (łac. De Praescriptione Haereticorum)
(Rozdział 20, 1-9; 21, 3; 22, 8-10; CCL 1, 201-204)
Przepowiadanie apostolskie
Niech więc tymczasem Pan nasz Jezus Chrystus raczy odpowiedzieć: kim jest, jakiego Boga Synem, z jakiej materii i człowiek i Bóg, czyjej wiary prawodawcą, jakiej nagrody Poręczycielem. Otóż sam podczas swego pobytu na ziemi określił, kim faktycznie jest, kim był niegdyś, jaką wolę Ojca pełni, czego domaga się od człowieka. Oznajmił to zarówno publicznie, wobec całego ludu, jak i poufnie, wobec swych uczniów, spośród których dwunastu najwybitniejszych skupił wokół siebie i przeznaczył ich na nauczycieli narodów. Gdy zaś po zmartwychwstaniu odchodził do Ojca, polecił jedenastu z nich – jeden bowiem z nich odpadł – iść i nauczać narody chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
Zaraz też Apostołowie, to jest posłańcy, opierając się na powadze proroctwa zawartego w psalmie Dawidowym, przyjęli drogą losowania Macieja, na miejsce dwunastego Judasza, otrzymali obiecaną im moc Ducha Świętego, uzdalniającą ich do czynienia cudów i przemawiania; zaczęli najpierw w Judei dawać świadectwo wierze w Jezusa Chrystusa, organizować społeczności kościelne, a następnie rozeszli się po całym ówczesnym świecie i rozpowszechniali tę samą naukę wiary między narodami.
A dalej pozakładali w poszczególnych miastach również kościoły, od których wszystkie inne przyjęły nasiona wiary oraz ziarna nauki i przejmują je aż po dzień dzisiejszy. W ten sposób powstały społeczności kościelne i w ten sposób wszystkie posiadają charakter apostolski, bo są latoroślami społeczności założonych przez Apostołów. Każdą bowiem rzecz trzeba oceniać zgodnie z jej początkiem. Zgodnie z tą zasadą, chociaż istnieje wiele rozmaitych kościołów, to jednak jeden jest tylko Kościół, założony przez Apostołów, to jest Kościół pierwotny, z którego wszystkie inne biorą swój początek. Przez ten fakt, wszystkie kościoły są również pierwotne, i apostolskie, bo wszystkie stanowią jeden tylko Kościół. Tej jedności dowodzi również: łączność wszystkich w pokoju (57), nazywanie się wzajemnie braćmi (58), oraz przestrzeganie więzów gościnności (59). Tymi 25 trzema prawami nie kieruje inna zasada, jak właśnie jedność tej samej nauki, przekazywanej tą samą tradycją.
Komentarz: s. Teresita Verhelst Solano fma
Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org info@sanbiagio.org
PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA
