O lux, beata Trinitas et principalis Unitas! – „O Światłości, Trójco Święta, pierwotna Jedności!” Bóg jest wiecznym szczęściem, nieśmiertelnym życiem, światłem nie znającym zachodu. Bóg jest Miłością: Ojciec, Syn i Duch Święty. Bóg chce w sposób wolny udzielać chwały swego szczęśliwego życia. Taki jest Jego „zamysł życzliwości”, który powziął przed stworzeniem świata w swoim umiłowanym Synu, przeznaczając „nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa” (Ef 1, 4-5), abyśmy stali się „na wzór obrazu Jego Syna” (Rz 8, 29), dzięki duchowi „przybrania za synów” (Rz 8, 15). Zamysł ten jest „łaską, która nam dana została… przed wiecznymi czasami” (2 Tm 1, 9), mającą swoje źródło w miłości trynitarnej. Rozwija się on w dziele stworzenia, w całej historii zbawienia po upadku człowieka, w posłaniu Syna i Ducha Świętego, a przedłużeniem tego posłania jest posłanie Kościoła.

Katechizm Kościoła katolickiego 257