Jezus staje twarzą w twarz z opuchniętym człowiekiem, owrzodzonym i cuchnącym. Nagle wszyscy obecni, bardziej zainteresowani wyborem najlepszego miejsca niż pomocą cierpiącemu człowiekowi, zastygają w bezruchu, by obserwować Nazarejczyka. Są ciekawi, czy złamie Prawo, dokonując uzdrowienia w szabat. Jezus, który nie dał się w najmniejszym stopniu zastraszyć postawie faryzeuszy, w tym tego, który zaprosił Go na obiad, uzdrawia chorego, aby powtórzyć wielokrotnie wyrażaną przez siebie zasadę, że szabat jest dla człowieka, a nie odwrotnie.
Mówiliśmy już o tym w ostatnich dniach: religia, która nie wie, jak rozpoznać obecność Boga w obliczu człowieka, naraża się na ryzyko stania się obrzędowością składającą się z rytuałów, które okazują się puste, ponieważ nie otwierają serc na miłosierdzie. Sercem całego Prawa i Proroków jest Miłość. Jezus nie tylko podkreśla to, uzdrawiając kilka osób w szabat, ale także cytując przy kilku innych okazjach proroka Ozeasza, który przypomina nam, że Bóg chce miłosierdzia, a nie ofiar.

Pomóż nam, Panie, walczyć z naszą hipokryzją. Amen!

Głos poety
„Jakże głupi jest ten, kto próbuje zakryć nienawiść swoich oczu uśmiechem swoich ust.”
KHALIL GIBRAN

Komentarz: ks. Giuseppe Tilocca

Dom modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA