„Błogosławione oczy”. Sześć razy mówi się tu o patrzeniu, trzy razy o słuchaniu i trzy razy o „tym, co” jest widziane i słyszane, a co Jezus właśnie objawił, mianowicie o Jego komunii z Ojcem. To błogosławieństwo, bardziej niż do uczniów, skierowane jest do oczu, które patrzą: do naszych oczu. Jest to błogosławieństwo związane z widzeniem, ale implikujące słuchanie. Widzieć i słuchać, a raczej słuchać, aby widzieć: są to dwa sposoby wejścia w tajemnicę Jezusa. W Jezusie zaglądamy w głębię BOGA i widzimy, jak jesteśmy widziani przez Ojca, który widzi nas jako dzieci w Synu. Ale zanim zobaczymy Jezusa, jesteśmy proszeni, abyśmy pozwolili Mu na siebie spojrzeć, abyśmy pozwolili Mu się kochać, abyśmy się do Niego upodobnili. Pozwólmy na siebie spojrzeć, aby znaleźć życie.

Panie, aby mieć życie, potrzebujemy, aby każde oko, które patrzy i nie widzi, widziało.

Głos św. Ireneusza

W tym samym czasie (Słowo) uczyniło Boga widzialnym dla ludzi przez wiele opatrznościowych interwencji, aby człowiek nie został całkowicie pozbawiony Boga, a tym samym popadł w swoją nicość, ponieważ żyjący człowiek jest chwałą Boga, a życie człowieka jest wizją Boga. Jeśli bowiem objawienie Boga przez stworzenie daje życie wszystkim istotom na ziemi, to tym bardziej objawienie Ojca, które przychodzi przez Słowo, jest przyczyną życia dla tych, którzy widzą Boga”.
Z „Traktatu przeciw herezjom” św. Ireneusza, biskupa (Lib. IV, 20, 5-7; SC 100, 640-642. 644-648).

Komentarz: s. Monica

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA