35 Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. 1 Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. 6 Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. 7 Idźcie i głoście: „Bliskie już jest królestwo niebieskie”. 8 Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!
Mt 9.35-10.1.6-8
Podążanie Jezusa nie jest bezsensowną wędrówką. To jest Jego podróż do serca Ojca. W tej drodze do domu On, który jest jednorodzonym Synem, wyrusza w poszukiwaniu mężczyzn i kobiet, aby ukazali się w Nim jako bracia. Relacja miłości, jaka istnieje między Ojcem a Synem, nie jest wyłączna, ale pragnie być dzielona, rozdzielana także innym. W tym sensie Jezus nikogo nie zaniedbuje, ale tam, gdzie jest człowiek, tam też jest jego troska o to, by go szukać. Autentyczna ewangelizacja jest poszerzeniem współczucia, miłosierdzia Jezusa. Jest wiele do zrobienia i wielu czeka, aż ktoś podniesie ich z ich piekła, ale Jezus nie podkreśla tej nierównowagi między wielością pracy a niewieloma pracownikami, mówiąc do tych, którzy Go słuchają: „zajmijcie się!”, prosi ich raczej, aby wzywali Ojca, aby to On posyłał nowych pracowników, ponieważ ewangelizacja, pomnażanie współczucia, miłosierdzia Jezusa w historii jest łaską, której może udzielić jedynie Bóg, czyniąc nas w świecie takimi, jakim jest Jezus.
Ewangelizacja nie wynika z planowania, ale z daru, o który prosi się Boga. Królestwo Boże koncentruje się na teraźniejszości, a nie na odległej przyszłości. Ten, kto spotyka Boga, nie ma gwarancji, że pewnego dnia coś się zmieni, ale że ta zmiana już teraz się dokonuje i trzeba mieć otwarte oczy, żeby to dostrzec. A skutkami tej ewangelizacji są rezultaty uzdrowienia ze wszystkiego, co pomniejsza i utrudnia istnienie.
Będę Cię chwalił Panie wśród narodów i oznajmiał Twoje imię moim braciom.
(Antyfona dnia)
Głos teologa
„W tym czasie Adwentu uznajemy Jezusa za oczekiwanego Mesjasza, prosimy dla siebie i dla ludzkości o wewnętrzne oświecenie, które pozwoli nam spojrzeć nowym spojrzeniem na Boga i na samych siebie!”
(Paweł Curtaz )
Głos świadka
„To Duch sprawia, że idziemy drogą żywej pamięci Kościoła. A to wymaga od nas odpowiedzi: im bardziej wielkoduszna jest nasza odpowiedź, tym bardziej słowa Jezusa stają się w nas życiem, stają się postawami, wyborami, gestami, świadectwami. W gruncie rzeczy Duch przypomina nam o przykazaniu miłości i wzywa do życia zgodnie z nim.”
(Papież Franciszek)
Komentarz: ks. Maurizio Lollobrigida SDB
Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA
Dom modlitwy San Biagio www.sanbiagio.orginfo@sanbiagio.org