Jezus używa prostego i konkretnego obrazu pączkującego drzewa figowego, aby pomóc uczniom zrozumieć sens znaków. Tak jak z obserwacji pąka można wywnioskować nadejście lata, tak samo znaki w historii i przyrodzie wskazują na zbliżanie się królestwa Bożego. Jest to zaproszenie, by nie żyć powierzchownie, ale by dostrzegać to, co dzieje się wokół nas.

Jezus stwierdza, że „nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie”. To zdanie wywołało różne interpretacje. Niektórzy uważają, że odnosi się ono do zniszczenia Jerozolimy (70 r. n.e.), podczas gdy inni odczytują je jako wezwanie dla każdego pokolenia, aby było gotowe na spotkanie z Bogiem. Chodzi o to, by nie odkładać nawrócenia na później i żyć chwilą obecną.

Słowa: „Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą” podkreślają wieczność i absolutną prawdę słów Jezusa. Podczas gdy widzialny świat ma się zmienić i zniknąć, obietnice i nauki Chrystusa są wieczne i niezawodne. To, co Bóg powiedział, pozostaje niezmienne pomimo czasu i prób.

Jezus zaprasza swoich uczniów, a także nas dzisiaj, do obserwowania znaków czasu, aby rozpoznać wypełnienie się królestwa Bożego.

Panie, daj mi uważne oczy, abym rozpoznał znaki Twojej obecności i czujne serce, abym przyjął Twoje królestwo.

Głos świętego

„Jak wiosna przynosi nowe życie drzewom, tak powrót Chrystusa przyniesie nowe życie tym, którzy go oczekują. Nadszedł czas, aby przygotować serce, usunąć to, co jałowe, i przyjąć owoc wiary i nadziei”.
(Święty Ambroży)

Komentarz: s. Yarislet Berrìos FMA

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA