Dziś czcimy Piotra i Pawła, ludzi o bardzo różnych charakterach, dlatego też między nimi powstawały napięcia i warto o tym pamiętać, aby nie idealizować świętych: to ludzie tacy jak my, którzy również walczyli ze sobą, próbując uczyć się kochać, zarządzając swoją kruchością. Nie przeszkodziło im to w doświadczaniu prawdziwych zmian w ich życiu. Jak to możliwe, że się to dokonuje w naszym. Jezus pyta uczniów, co ludzie o Nim myślą. To nie jest ankieta, to strategia. Chce wprowadzić swoich uczniów w osobistą relację z Nim, bez zagłębiania się w „pogłoski” innych. Ponieważ, nawet nie zdając sobie z tego sprawy, wszyscy ryzykujemy, że staniemy się bardziej uczniami tego, co ludzie mówią, niż tego, czego naprawdę my chcemy. Podstawowym pytaniem jest umieć powiedzieć, kim jest dla mnie Chrystus. Odpowiedź na to pytanie wymaga spojrzenia tylko we własne serce, wsłuchania się w siebie. „Za kogo ty Mnie uważasz?” Każdy odpowie, odnajdując w sobie określenie, które udzieli odpowiedzi analogicznej do Piotra, by być świętym, ponieważ nie ma jednego sposobu bycia świętym, o czym świadczy różnorodność Piotra i Pawła, którzy jednak dali tę samą odpowiedź: „Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego”.

Panie Jezu, spraw, abyśmy rozpoznali i przyjęli różnorodność jako bogactwo, jako to, co jednoczy.

Głos poety
„Odpowiedzi nie przychodzą wtedy, gdy są potrzebne, ponieważ często zdarza się, że samo czekanie na nie, jest jedyną możliwą odpowiedzią”.
(Jose Saramago)

Komentarz: s. Emilia Di Massimo FMA
Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA

Dom modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA