Chleb, którego potrzebujemy, to odkrycie, że jesteśmy częścią wielkiego projektu, w którym Bóg objawia się jako Ten, który zbawia. I, mówi Jezus, fakt bycia zafascynowanym, pociągniętym przez Pana, już jest znakiem dobroci Ojca. Szukamy Tego, który nas szuka, szukając szczęścia, nie wiedząc o tym, jesteśmy już skierowani na Boga. Szukanie Boga, przyjęcie, że On objawia się przez Jezusa, oznacza wejście w nowy, wieczny wymiar. Dla każdego z nas życie wieczne już się rozpoczęło, już jesteśmy nieśmiertelni: odkrycie prawdziwego oblicza Boga sprawia, że pozostajemy na tej ziemi ze wzrokiem skierowanym ku rzeczom niewidzialnym, tym najprawdziwszym, tym autentycznym.

Kto się nawraca i kieruje swoje życie na Ewangelię, już żyje tym błogosławieństwem: jego życie jest takie samo jak życie innych, ale jego sposób życia jest już przeniknięty wiecznością i oślepiającym światłem. I na tej drodze mamy pokarm, który nas wspiera-podtrzymuje, pokarm, który pozwala nam iść naprzód, chleb duchowy, którym jest obecność samego Jezusa. On mówiąc, być może już dostrzega szeroki horyzont, być może już myśli o wielkim znaku Eucharystii, chlebie w drodze, Jego obecności.

Twoja miłość do nas wyraża się w Eucharystii: jest to miłość tak wielka, że karmi nas Tobą samym; miłość bezinteresowna, zawsze dostępna dla każdej osoby głodnej i potrzebującej regeneracji swoich sił.

Głos poety

„Mój Boże, wyjaśnij mi, co to jest miłość, jak kochać ciało, nie całując jego duszy”.
(Alda Merini)

Komentarz: s. Emilia Di Massimo
Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA

Dom modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA