Czytamy mowę pożegnalną Jezusa, w której przekazuje On swoją ostatnią wolę. Uderzające jest to, jak Jezus, mimo że są to Jego ostatnie chwile, z wielką serdecznością myśli o uczniach, o tym, co mogą czuć, o trudnościach, jakie mogą napotkać. Miałby prawo być zgorzkniały, rozczarowany zachowaniem swoich: właśnie ogłosił zdradę Judasza, zaparcie się Piotra; a zamiast tego słyszymy, jak mówi: „Niech się nie trwożą serca wasze. Miejcie wiarę w Boga i we Mnie”! W tym wszystkim Jezus prosi o zaufanie. Zaufanie, to postawa, to sposób myślenia. Odnosi się do cnoty wiary, posiadania pewnych korzeni, mocnego przekonania: jest to èmet/’aman w języku hebrajskim, co oznacza oparcie na skale, która chroni przed zmieceniem przez burzę. W odniesieniu do Boga jest to opieranie się na Nim, na Nim… jest to nasze AMEN, którym kończymy każdą naszą modlitwę. To jest to, o co prosi nas Jezus: „trwać, wytrwać w Nim. Czy to jest nakaz, polecenie? Czy raczej zaproszenie, modlitwa? Jezus błaga swoich uczniów – a więc i nas dzisiaj – abyśmy pozostali przywiązani do Niego… to jest nasze życie: trwać w Nim!

Panie Jezu, zdecydowanie i całym naszym życiem ponawiamy nasze: AMEN!

Głos papieża Franciszka

“Niech się nie trwoży serce wasze” (w. 1). Mówi to także do nas, pośród dramatów życia. Lecz co robić, żeby serce się nie trwożyło? Bo serce się trwoży.

Pan wskazuje dwa środki zaradcze na niepokój. Pierwszy to: “We Mnie wierzcie!” (w. 1). Wydawać by się mogło, że jest to rada raczej teoretyczna, abstrakcyjna. Tymczasem Jezus chce nam powiedzieć coś konkretnego. On wie, że w życiu najgorsza trwoga, niepokój rodzi się, kiedy człowiek odnosi wrażenie, że nie podoła, ma poczucie, że jest samem i bez punktów odniesienia w obliczu tego, co się dzieje. Tej trwogi, w której do trudności dołącza się jeszcze jedna trudność, nie jest się w stanie przezwyciężyć samemu. Potrzebujemy pomocy Jezusa, i dlatego Jezus prosi, żebyśmy wierzyli w Niego, to znaczy żebyśmy nie polegali na samych sobie, ale na Nim. Drogą do wyzwolenia z trwogi jest bowiem zawierzenie. Zawierzenie się Jezusowi, “przeskok”. To jest uwolnienie od trwogi. A Jezus zmartwychwstał i żyje właśnie po to, żeby być zawsze przy nas. Zatem możemy Mu powiedzieć: “Jezu, wierzę, że zmartwychwstałeś i że jesteś przy mnie. Wierzę, że mnie słuchasz. Przynoszę Ci to, co mnie niepokoi, moje zmartwienia – wierzę w Ciebie i zawierzam się Tobie”. (REGINA COELI, 10 maja 2020)

Komentarz: s. Monica Gianoli FMA

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA