Po uważnym przeczytaniu dzisiejszego fragmentu Ewangelii możemy od razu zwrócić uwagę na wielki kontrast między mową Jezusa o Jego własnej, nieuchronnie zbliżającej się męce, a rozmową uczniów o tym, który z nich jest najważniejszy.

Jakże często, mniej lub bardziej świadomie, doświadczamy tej sprzeczności w naszym codziennym życiu! Co za przepaść między myślami Jezusa a naszymi własnymi! Ileż dwuznaczności w naszej egzystencji! Jak wiele zaufania pokładamy we władzy i osobistej chwale! A przecież Jezus powiedział nam na wiele sposobów, że prawdziwym tytułem szlacheckim chrześcijanina jest służba w prostocie miłości i pokorze. „Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich”. Ale Pan nie męczy się naszą opieszałością, nie przestaje nam ogłaszać, że drugi jest zawsze większy ode mnie; drugi jako drugi domaga się akceptacji i pierwszeństwa. Dla Pana: „Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie Mnie przyjmuje, lecz Tego, który Mnie posłał”.

Daj mi, Panie, serce tak proste i czyste jak serce dziecka, które wie, jak przyjąć każdego w Twoje imię.

Głos księdza

„Widzę, że kiedy wyciągam ręce, mury upadają. Otwartość oznacza budowanie mostów, a nie murów”. (Don Andrea Gallo)

Komentarz: s. Vilma Colombo FMA

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA