Kontekstem dzisiejszej Ewangelii jest nadal miejsce Ostatniej Wieczerzy, środowisko braterstwa i pożegnania, smutku i oczekiwania, które odzwierciedla sytuację pierwszych wspólnot chrześcijańskich, naszych wspólnot, każdego z nas.

Dzisiejsza Ewangelia pokazuje nam, jak bardzo Apostołowie potrzebowali Ducha Świętego, aby w pełni zrozumieć Słowa Mistrza. Są gotowi pokazać Jezusowi, że wszystko zrozumieli! Oszukują samych siebie, że teraz poznali swojego Mistrza, ponieważ mówi otwarcie, to znaczy w sposób otwarty, bezpośredni i odważny, nie używając już przypowieści ani porównań, jak wcześniej. Ale Jezus, który zna ich serca i kruchość ich wiary, natychmiast zamraża ich zbytnią pewność: „Teraz wierzycie? Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, w której się rozproszycie, każdy w inną stronę i zostawicie mnie samego”. Oni okazują się powierzchowni, uważają, że wiara jest wynikiem wyuczonych formuł, abstrakcyjnych i powierzchownych. On, dobry i cierpliwy Mistrz, nie pozwala im popaść w zarozumiałą pychę, że doszli już do „całej prawdy”, ale konfrontuje ich z ich słabościami i ułomnościami. Kontynuuje pogłębianie dyskusji, aby wzrastali w prawdziwej wiedzy i miłości. Rozdźwięk między wypowiedziami uczniów na temat ich wiary a rozumieniem Jezusa jest radykalny i nas również bardzo dotyczy. Powiedzmy, że to samo, co przydarzyło się Apostołom, przydarza się i nam dzisiaj. Za każdym razem, gdy myślimy, że „dotarliśmy”, Pan, z odrobiną ironii daje nam do zrozumienia, że prawdziwa wiara jest daleko poza naszym ograniczonym zrozumieniem lub prostymi uczuciami. Wiara jest, jak mówi św. Jan od Krzyża, wspinaniem się w ciemności, jest widzeniem bez widzenia, które staje się coraz silniejsze i potężniejsze właśnie wtedy, gdy praktykuje się chodzenie nawet bez pomocy własnych upodobań i duchowych przywiązań.

Tekst Ewangelii kończy się nutą wielkiej nadziei i ufności: pewność, że On, Zmartwychwstały, jest zawsze z nami, dodaje nam sił i odwagi.

Przygotowujemy się do zbliżającego się święta Pięćdziesiątnicy, wzywamy: przyjdź Duchu Światła, wspieraj i karm naszą kruchą wiarę.

Głos pisarza

„Wiara jest mieszaniną światła i ciemności: ma wystarczająco dużo jasności, aby się przyznać, wystarczająco dużo ciemności, aby odmówić, wystarczająco dużo powodów, aby się sprzeciwić, wystarczająco dużo światła, aby znieść w sobie ciemność, wystarczająco dużo nadziei, aby przeciwstawić się rozpaczy, wystarczająco dużo miłości, aby tolerować swoją samotność i jej umartwienia”.
(Louis Evely)

Komentarz: s. Vilma Colombo FMA

Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA

Dom modlitwy San Biagio www.sanbiagio.orginfo@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA