11 Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. 12 A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: «Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło».
J 6, 11-12
Cud rozmnożenia chleba i ryb symbolicznie wprowadza w wielką mowę o chlebie życia i znajduje się w centrum publicznej działalności Jezusa. Jest znakiem, którego pragnie Mistrz, aby objawić siebie samego. Jednak Jan przedstawia znak jako nowy cud manny dokonany przez Jezusa, nowego Mojżesza, w nowym exodusie, i jako symbol Eucharystii, o której czwarta Ewangelia, w przeciwieństwie do synoptyków, nie wspomina. Fragment ten odsłania precyzyjne znaczenie chrystologiczne i sakramentalne, które nie tyle ma na celu nakarmienie tłumu, ile objawienie chwały Bożej w Jezusie, Słowie, które stało się ciałem.
Ludzkie rozwiązania nie wystarczą do zaspokojenia potrzeb człowieka. To Jezus w pełni zaspokaja każdą potrzebę.
Niech to Słowo dzisiaj mi towarzyszy: „Byli głodni”.
Głos teologa
Po kolejnym pracowitym dniu głoszenia i uzdrawiania Jezus współczuje rzeszy ludzi, którzy musieli wrócić do domu z pustymi żołądkami, i prosi uczniów, aby ich nakarmili. Prawdopodobnie prośba ta nie została dobrze przyjęta przez uczniów, biorąc pod uwagę, że oni również musieli być zmęczeni po całym dniu i mieli nadzieję, że zostaną sami z Mistrzem, aby udać się w spokojne miejsce i razem z Nim odpocząć. Jezus doskonale rozumiał trudność tego, o co prosił, ale i tak to zrobił. Pan prosi także nas o rzeczy, które czasami wydają się niemożliwe do wykonania i do pociągnięcia do przodu: polecenie, którego nie chcemy wypełnić, trudna relacja, przyjaciel, od którego się oddalamy, cnota, dla której daremnie walczyliśmy przez długi czas… W końcu to, czego Pan chce przez te słowa: „dajcie im wy coś do jedzenia”, aby apostołowie pokładali ufność w Nim, a nie w tym, co mają lub co mogą zdobyć. Po zmaganiu się ze znalezieniem całej możliwej żywności, wynik pozostaje znikomy. Czym jest pięć chlebów i dwie ryby, aby nakarmić tłum? Z pewnością niczym. Lepiej, prawie niczym. Jednak właśnie to „prawie” umożliwia dokonanie przez Pana tak wielkiego cudu. Jezus tym „prawie” sprawia, że wszyscy zostali nakarmieni, a ponadto zostało jeszcze dwanaście pełnych koszy. Jezus nie szczędzi wysiłków, daje wszystko, daje siebie całego. I czyni to, abyśmy mieli życie i mieli je w obfitości (por. J 10, 10).
(Pablo Erdozáin, Głód Boga)
Komentarz: Roberto Proietti
Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA
Dom modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org info@sanbiagio.org
