Anioł przychodzi do Maryi z przesłaniem: Raduj się nowym imieniem: Pełna łaski, i z zapewnieniem: Pan z Tobą. Maryja jest przejęta, anioł mówi jej: Nie bój się, i powtarza nowe imię: Znalazłaś łaskę. I ogłasza bezprecedensowy fakt: w Niej spełnią się obietnice dane Izraelowi, w Niej spełni się pragnienie tak wielu dziewcząt żydowskich: zostać matką Mesjasza.

W przeciwieństwie do Zachariasza, Maryja nie waha się, podejmuje dialog, pyta, nie kwestionuje. A na odpowiedź Anioła, który zapewnia ją o obecności Ducha Świętego, nie tylko o obecności, ale także o działaniu, aby Syn Boży mógł się narodzić, odpowiada twierdząco: „Oto Ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa”. Co za cudowna chwila, ziemia zadrżała, słońce zatańczyło, wiosna rozkwitła, mimo że była zima.

Także nas w tym Adwencie Pan zaprasza do radości, wzywa nas naszym prawdziwym imieniem i gwarantuje swoją obecność, jest z nami, nawet jeśli wszystko wydaje się ciemne, nawet jeśli wydaje się, że wojna jest silniejsza niż pokój, mówi nam: „nie lękajcie się, dla Mnie nie ma nic niemożliwego”.

Panie, daj mi dar radości, daj mi też łaskę Twojej obecności, okryj mnie cieniem Twojego Ducha, pomóż mi powiedzieć Tak i Dziękuję.

Głos liturgii: Antyfona O Kluczu Dawida
O Kluczu Dawida i Berło domu Izraela, Ty, który otwierasz, a nikt zamknąć nie zdoła, zamykasz, a nikt nie otworzy (Iz 22, 22); przyjdź i wyprowadź z więzienia człowieka, pogrążonego w mroku i cieniu śmierci (Ps 106,10).

[…] Berło i klucze są znakami mocy i władzy. Kto dziś ma klucze do nauki i technologii; klucze do finansów i ekonomii; klucze do broni nuklearnej; klucze do komunikacji, słów i obrazów; klucze do sprawiedliwości i prawa? Bardzo potężne klucze! Jak te klucze są wykorzystywane? Są tacy, którzy używają ich do dominacji, do realizacji własnych lub partyjnych interesów, do osobistego wzbogacenia się lub gloryfikacji. Są też tacy, którzy wykorzystują moc kluczy do uciskania i zabijania. […] Dlatego kierujemy wzrok ku Temu, który kroczy z wdzięcznym berłem w dłoni, który niesie tajemnicze Klucze zawieszone na ramieniu, jeden zwany Sprawiedliwością, a drugi Miłością, który „ma imię wypisane na szacie i na biodrze: Król królów i Pan panujących” (Ap 19,16).

On jest królem, ale nie przychodzi, aby Mu służono, lecz aby służyć; który nie zasiada na tronach, lecz idzie z pokornymi. Jego słowa są wyrokami, ale nie potępiają, lecz zbawiają. Nie przyszedł potępiać, lecz zbawiać. Jest sędzią, który usuwa ciężary i wzbudza zaufanie.

Komentarz: s. Teresita Verhelst Solano FMA

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA