Adwent jest drogą do spotkania z Jezusem, ale jeszcze bardziej jest czasem, w którym prosimy o łaskę, abyśmy pozwolili Mu spotkać nas.

W tej dzisiejszej drodze setnik, poganin pokazuje nam, jak to zrobić. Idzie do Jezusa z prośbą o życie, nie dla siebie, ale dla swojego sługi. Idzie do Jezusa świadomy swojej sytuacji – nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój – ale z bezgranicznym zaufaniem, pewny, że Pan będzie w stanie uczynić dla niego to, o co prosił. Jezus jest tak zdumiony wiarą tego człowieka, że wskazuje go nam jako przykład. Jest tu świadomość: „kim jestem” i „bezgraniczne zaufanie”.

Panie, naucz nas błagać Cię, jak to uczynił setnik, o życie naszych braci, którzy cierpią, którzy doświadczają nieszczęścia wojny. Panie, Ty wszystko możesz: powiedz tylko słowo, a w sercach tych braci znów rozkwitnie nadzieja!

Głos papieża Franciszka

„[…] W tym okresie roku liturgicznego jesteśmy więc w drodze, aby spotkać Pana, ale także i przede wszystkim, aby pozwolić Mu się spotkać. I musimy to robić z otwartym sercem, aby On mógł mnie spotkać, powiedzieć mi to, co chce mi powiedzieć, co nie zawsze jest tym, co ja chcę, aby mi powiedział! Nie zapominajmy więc, że On jest Panem i powie mi, co ma dla mnie, dla każdego z nas, ponieważ Pan nie patrzy na nas wszystkich razem jako na masę: nie, nie! Patrzy na nas pojedynczo, w twarz, w oczy, ponieważ miłość nie jest miłością abstrakcyjną, ale miłością konkretną. Osoba po osobie. Pan, osoba, patrzy na mnie, osobę. Dlatego pozwolenie, by Pan nas poznał, oznacza ostatecznie pozwolenie, by Pan nas pokochał”. 
(MEDYTACJA PORANNA W KAPLICY Domu Świętej Marty, 2 grudnia 2013)

Komentarz: s. Monica

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA