Jezus wchodzi do synagogi w szabat i uzdrawia człowieka ze sparaliżowaną ręką. Jest to kolejna nauka szabatowa, którą Jezus kieruje do ludzi swoich czasów, tym razem oparta na działaniu i trosce o ludzkość, a nie tylko na słowach. Jezus nie jest tylko tym, który mówi, ale tym, który czyni to, co mówi, w przeciwieństwie do faryzeuszy, Jego surowych przeciwników, którzy mówią, a nie czynią (por. Mt 23, 3). Przywracając człowiekowi ze sparaliżowaną ręką możliwość poruszania nią, Jezus oferuje mu nie tylko zdrowie ciała, ale także możliwość doświadczania ponownych relacji. Rękami bowiem zawiera się sojusze, zawiera się pokój, troszczy się o bliźniego, staje się przed innymi z pragnieniem dawania nie tylko czegoś, ale i samego siebie. Jednak to od wolności człowieka zależy, czy wykorzysta swoje nowo otwarte ręce do czynienia dobra, czy zła.

Pan otwiera przed nami możliwości, do nas należy decyzja, jak je wykorzystać.

Panie, otwórz nasze ręce, uczyń nas zdolnymi do czynienia dobra, ale przede wszystkim otwórz nasze sumienia, abyśmy nauczyli się je rozpoznawać! Niech tak się stanie.

Głos Papieża

“Jest rzeczą konieczną pomóc zrozumieć, że jedyna droga polega na spotkaniu się z innymi, przyjmując słuszną postawę, doceniając ich i przyjmując jako towarzyszy drogi, bez wewnętrznych oporów. Jeszcze lepiej nauczyć się odkrywać Jezusa w twarzy innych, w ich głosie, w ich prośbach. Także nauczyć się ciepieć, obejmując ukrzyżowanego Jezusa, gdy spotykamy się z niesprawiedliwą agresją lub niewdzięcznością, nie ulegając nigdy zmęczeniu w wybieraniu braterstwa”.
(FRANCISZEK, Evangelii gaudium, 91)

Komentarz: ks. Giuseppe Tilocca

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA