Liturgia zaprasza nas do medytacji nad zdradą Judasza przez dwa kolejne dni, aby pomóc nam skonfrontować się z rzeczywistością, którą tak trudno zaakceptować: z naszymi zdradami. Judasz reprezentuje nas, nie tylko w swoim akcie zdrady, ale w naszym sposobie zaparcia się Jezusa, choć czasem nie zdajemy sobie z tego sprawy, poprzez obojętność, grzech, brak miłości. W przeciwieństwie do Ewangelii Jana, która koncentruje się na geście podania kawałka chleba, Mateusz relacjonuje krótki dialog, w którym Judasz wyznaje, że jest zdrajcą.

W jego wyznaniu nie ma jednak skruchy, nie ma bólu, więc nie uchroni ono zdrajcy przed rozpaczą. To zachęca nas do refleksji nad jakością naszych spowiedzi: czy są one naprawdę okazją do zmiany, czy też są rutyną? Ile pragnienia zmiany jest w naszych sercach? Prośmy Boga o łaskę poznania ciemnych stron naszych serc, rozpoznania naszej niezdolności do pełnej miłości, ale także o odwagę skonfrontowania się z tą rzeczywistością. Bóg nie boi się naszych grzechów i zdrad, ale czeka, aż je uznamy, aby mógł dać nam swoje przebaczenie i przemieniającą łaskę.

Przyjdź, Panie Jezu! Rozświetl ciemności mego serca!

Głos Papieża

„Tylko ci, którzy kochają, są w stanie przebaczyć. I tylko ten, kto przebacza, kocha do końca”. (Papież Franciszek)

Komentarz: s. Linda Pocher FMA

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA