Tę krótką przypowieść znajdujemy tylko u Marka, ponieważ nie ma ona paraleli ani u Łukasza, ani u Mateusza. Jej bohaterem jest ziarno, które rośnie samo i nie ma znaczenia, czy rolnik śpi, czy nie, czy jest noc, czy dzień. Praca na świeżo obsianym polu byłaby dla rolnika bezużyteczna, zadeptałby je tylko; nie może wyrywać trawy, która też wyrasta, bo wyrwałby zboże: musi czekać, być cierpliwym i wierzyć w urodzaj. Podobnie jest z Królestwem Bożym, które stanowi syntezę wszystkiego, co Jezus przyszedł przynieść światu: radykalną zmianę w historii, alternatywę dla człowieka, nową logikę bezwarunkowej miłości, darmowej służby. On również jest jak ziarno, które rośnie samo z siebie, a człowiek nie jest w stanie nic z tym zrobić. Raz zasiana w ludzkim sercu Ewangelia potrzebuje swojego czasu, ale rośnie bez naszej wiedzy.

Dlaczego musimy czekać z ufnością, tak jak rolnik czeka na ziarno zasiane na polu? Ponieważ w ziarnie jest nieodparta siła życiowa i prędzej czy później wyda ono plon!

Panie, zawsze chcemy wszystko kontrolować, być może dlatego, że jesteśmy przekonani, że w ostatecznym rozrachunku wszystko zawsze zależy od nas. Ale tak nie jest. Nie wszystko zależy od nas. Jest część życia, która się dzieje, która wychodzi poza nasze możliwości i siłę. Pomóż nam być jak ten rolnik, który z ufnością sieje ziarno. Pomóż nam nie bać się wybierać, nie bać się ufać, nie bać się podejmować ryzyka w wyborze: najgorzej jest nawet nie próbować!

Głos świętego

Postępuj tak, jakby wszystko zależało od ciebie, wiedząc, że w rzeczywistości wszystko zależy od Boga (św. Ignacy z Loyoli).

Komentarz: s. Monica Gianoli FMA

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA