Zacheusz: człowiek, który pragnie ujrzeć Jezusa i wiedziony ciekawością idzie drogą, którą On będzie przechodził.

Jezus Chrystus pragnie spotkać człowieka, każdego człowieka, nawet najbardziej zatwardziałego grzesznika; On, miłośnik życia, stara się nie stracić żadnego ze swoich dzieci. Jezus widzi Zacheusza i wbrew wszelkim zasadom prosi go, aby zaprosił Go do swojego domu. Spotykają się dwie wolności i przynoszą Życie i Zbawienie.

Jezus przyszedł szukać i zbawiać grzeszników: zobaczył nieszczęście Zacheusza, wyszedł mu na spotkanie i zawołał go. Zacheusz, który miał absolutną potrzebę życia, czując się kochany i przyjęty, natychmiast Go zaprosił. Bóg tylko czeka na bycie przyjętym! Kiedy spotyka się Boga, odkrywa się  prawdę o sobie i dzieli się wszystkim z braćmi. W rzeczywistości Zacheusz odkrył, że wprowadzenie Jezusa we własne życie zrodziło zmianę postaw i postępowania. Przyjęcie Boga i pozwolenie na spotkanie z Nim rodzi pragnienie prawdziwego naśladowania, które staje się darem obfitego dobra: „Oto, Panie, oddaję ubogim połowę tego, co mam, a jeśli kogoś skrzywdziłem, oddaję cztery razy więcej.”

Zacheusz potrafił zrozumieć, co znaczy pozwolić się radykalnie przemienić pięknem i mocą Słowa Jezusa. Jezus to komentuje: „Dziś zbawienie przyszło do tego domu”.

Panie, nie daj, abym się zmęczył szukaniem Ciebie, a odnalazłszy Cię, umiał przemienić moje pragnienia Dobra w konkretne gesty życia.

Głos Papieża Franciszka

Pragnienie nie jest zachcianką chwili, nie. Włoskie słowo pochodzi od bardzo pięknego łacińskiego określenia, jest to ciekawe: de-sidus, dosłownie znaczy „brak gwiazdy”. Pragnienie jest brakiem gwiazdy, brakiem punktu odniesienia, który ukierunkuje drogę życia… Pragnienie jest zatem kompasem, aby zrozumieć, gdzie jestem i dokąd zmierzam, w rzeczywistości jest to kompas, aby zrozumieć, czy stoję w miejscu, czy idę. Osoba, która nigdy nie pragnie, jest osobą nieruchomą, być może chorą, prawie martwą.

W przeciwieństwie do chcenia lub emocji chwili, pragnienie trwa w czasie, nawet przez długi czas, i zmierza w stronę skonkretyzowania się… Często to właśnie pragnienie stanowi o różnicy między udanym planem, spójnym i trwałym projektem, a tysiącem ambicji i wielu dobrych intencji, z których, jak mówią, „piekło jest wybrukowane”: „Tak, ja chciałbym, ja chciałbym , chciałbym … „, ale nic nie robisz. Czasy, w których żyjemy, zdają się sprzyjać maksymalnej wolności wyboru, ale jednocześnie zanika pragnienie – chcesz się stale zaspokajać – które w większości sprowadza się do pragnienia chwili. I musimy uważać, aby nie doprowadzić do zaniknięcia pragnienia.

(Za: Audiencja Generalna ze środy 12 października 2022 r.)

Komentarz: s. Vilma Colombo FMA

Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA

Dom modlitwy w San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA