Tyle osób jest wyznaczonych przez Pana, ile ludów i narodów, do których należy dotrzeć. On posyła ich po dwóch, aby mogli się wzajemnie wspierać nawet w najtrudniejszych i najbardziej wrogich środowiskach, „baranki między wilkami”, aby mogli być ponad własną indywidualnością, świadkami Słowa przeżywanego we wspólnocie. Bycie we dwóch już stanowi małą społeczność, wspólnotę. Wysyłając, Pan zaprasza nas do tego, co istotne; ubóstwo jako zdolność do pozbycia się tego, co zbędne i niepotrzebne, co zajmuje umysł, serce i duszę… Po drodze spotykają ludzi i wchodzą do domów: trzeba najpierw wsłuchać się w potrzeby ludzi, a potem wejść w intymność ich domu, aby zanieść Jezusa właśnie tam, gdzie żyje rodzina i tworzą się relacje. Spotkanie, słuchanie i głoszenie to trzy czasowniki tego fragmentu Ewangelii.

Boże, który przez świętych braci Cyryla i Metodego dałeś światło Ewangelii narodom słowiańskim, spraw, aby nasze serca przyjęły Twoją naukę i uczyń nas ludem zjednoczonym w prawdziwej wierze i konsekwentnym w dawaniu świadectwa. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. Amen (Kolekta)

Głos Ojca Kościoła

„Gdy nadszedł czas końca i przejścia do wiecznego odpoczynku, wznieśliście ręce do Boga, modląc się przez łzy, mówiąc: „Panie, mój Boże, który stworzyłeś wszystkie zastępy anielskie i duchy bezcielesne, który rozpostarłeś niebiosa i uczyniłeś ziemię utwierdzoną i uformowaną z niczego, i uczyniłeś wszystko, co istnieje, Ty, który zawsze słuchasz tych, którzy pełnią Twoją wolę, boją się Ciebie i przestrzegają Twoich przykazań; wysłuchaj mojej modlitwy i zachowaj w wierze swoją trzodę, na czele której stawiasz mnie, swojego niegodnego i nieudolnego sługę.

Uwolnij od bezbożnej i pogańskiej złości tych, którzy Tobie bluźnią; spraw, aby Twój Kościół wzrastał liczebnie i zgromadź wszystkich w jedno.

Uświęć swój lud, zjednocz w prawdziwej wierze i szczerym wyznaniu, natchnij w jego sercach słowo Twojej nauki. W rzeczywistości to Twój dar, że nas wybrałeś, abyśmy głosili Ewangelię Twojego Chrystusa, pobudzali Twoich braci do dobrych uczynków i czynili to, co Tobie się podoba.

Tych, których mi dałeś, zwracam ci jako Twoje; prowadź ich Twoją mocną prawicą, chroń ich w cieniu Twoich skrzydeł, aby wszyscy chwalili i wysławiali Twoje imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen”.

Następnie ucałowawszy wszystkich świętym pocałunkiem, powiedział: „Błogosławiony Bóg, który nie oddał nas na pokarm zębom naszych niewidzialnych przeciwników, ale przerwał ich sieć i wybawił nas z ich chęci naszej zguby”. I tak w wieku czterdziestu dwóch lat zasnął w Panu”.
(„Żywot św. Cyryla” Konstantyna)

Komentarz: Roberto Proietti
Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA

Dom modlitwy San Biagio www.sanbiagio.orginfo@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA