Na kilka dni przed swoją męką Jezus uroczyście wjeżdża do Jerozolimy na grzbiecie osiołka. Nie jest to przypadkowy czyn, ale proroczy znak. Jezus dobrze wie, że czeka Go wrogość, niezrozumienie i przemoc. Jednak nie cofa się. Wkracza do świętego miasta nie jako uzbrojony zdobywca, ale jako cichy i pokorny król zapowiedziany przez Pismo Święte, wierny tradycji Izraela: sprawiedliwy król jechał na osiołku, a nie na koniu bojowym. Wybór pokory nie jest słabością, nie jest poniżeniem samego siebie. Jest to moc tego, który wie, kim jest i po co przyszedł. Jezus przychodzi bez masek, bez pozorów władzy, ale z królewskością kogoś, kto oddaje wszystko, nawet swoje życie. Nie boi się ryzyka, ponieważ porusza Go miłość większa niż niebezpieczeństwo. Zgadza się poświęcić siebie, ponieważ wie, że tylko w ten sposób inni mogą żyć. Jego wjazd do Jerozolimy stanowi dla nas wyzwanie: czy jesteśmy gotowi pójść za Nim drogą daru, wybrać służbę zamiast pretensjonalności, pokorę, która zbawia, zamiast arogancji, która dzieli?

Panie, pomóż mi coraz lepiej odkrywać, kim jestem i dla kogo jestem!

Głos pisarza i eseisty

„Pokora nie polega na myśleniu o sobie gorzej, ale na myśleniu o sobie mniej”. (C.S. Lewis)

Komentarz: s. Linda Pocher FMA

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA