Przypowieść opowiada o potrzebie modlitwy, nie doznając zmęczenia. W ten sposób Jezus uczy uczniów nowej postawy wobec Boga: nie obcego i obojętnego Boga, ale Ojca gotowego oddać sprawiedliwość swoim wybranym, którzy wołają do Niego. W tych słowach słychać echo miłosiernego Boga, który pochylił się, by popatrzeć i zszedł, aby zobaczyć, co się dzieje z Jego ludem w Egipcie, który wołał do Niego pośród ciężkiej pracy, której był poddany (Wj 3,7). W ten sposób Jezus zachęca uczniów do ponownego odkrycia autentycznego oblicza biblijnego Boga, które fałszywa religia przykryła warstwą legalizmu. Nie jest On bezlitosnym sędzią, ale Ojcem gotowym do pomocy w potrzebie i sprawiedliwości swoich ukochanych dzieci. Ulpianus, wielki rzymski prawnik, określił sprawiedliwość jako „Suum cuique tribuere” (dać każdemu to, co jest jego), ale co to jest, to jego? Co jest najbardziej jego, jeśli nie przede wszystkim wysłuchanie? To jest nasze najbardziej podstawowe prawo, które sprawia, że żyjemy, które sprawia, że jesteśmy. Kiedy wiemy, że ktoś nas słucha, to wiemy, że istniejemy, wiemy, że nie jesteśmy już sami. Jezus nazywa Ducha Świętego „innym Pocieszycielem”, ponieważ On jest pierwszym i tak samo Ojciec, który sprawnie wymierza sprawiedliwość. Nasz Bóg jest Bogiem Słowa, ale przede wszystkim jest Bogiem Słuchania, który z miłością zbliża się do naszej potrzeby zbawienia, że staje się Emmanuelem. Ta wiara podnosi nas na duchu, a modlitwa nie ustępuje zmęczeniu.

Panie, daj mi serce zdolne do słuchania Ciebie, abym ja sam był zdolny do słuchania wraz z moimi braćmi.

Głos pisarza

Kochać to przede wszystkim słuchać w ciszy.

( Antoine de Saint-Exupery )

Komentarz ks. Fabrizio Meloni

Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA

Dom modlitwy w San Biagio www.sanbiagio.orginfo@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA