Mowa Błogosławieństw jest doprawdy paradoksalna, zwłaszcza jeśli porówna się ją z tak zwanymi współczesnymi wartościami. Deklaracja szczęścia, powiązana według Mistrza ze stanem życia, który czasami wskazuje na dyskomfort i ból, wydaje się absurdalna, nie do pomyślenia i tylko święci wierzyli, że jest możliwa.

Istnieje jednak, jako zapewnienie, temat nagrody, która nie tylko jest odłożona na życie pozagrobowe, ale jest darem już w teraźniejszości, ze względu na pozorną banalność dni. W tym względzie znamienna jest uwaga współczesnego egzegety, który w ten sposób koryguje oryginalne brzmienie błogosławieństwa: „Nie trzeba mówić «błogosławieni czystego serca, ponieważ oni będą oglądać Boga», a bardziej: ponieważ oni widzą Boga”. Dzisiaj, w codziennych relacjach, w nieporozumieniach, w problemach rodzinnych, w małych radościach teraźniejszości, doświadczamy szczęścia, widzimy Boga. Tak samo otrzymujemy już dzisiaj to samo wynagrodzenie, jeśli przyjmujemy i wiernie żyjemy choćby jednym ze wskazań słynnego Kazania na Górze. W rzeczywistości odnoszą się one do siebie nawzajem, są ze sobą połączone mocą i przejrzystością Ducha.

Dziś w chwilach modlitwy, które sobie ofiaruję, ze spokojem i słodyczą będę powtarzać Bogu: „Jezu cichy i pokornego serca, uczyń moje serce podobnym do Twojego”.

Głos współczesnego egzegety

„Słowo „błogosławieństwo” pochodzi od łacińskiego beatitudo, co oznacza szczęście. Wyrażenie „są błogosławieni” w każdym błogosławieństwie zawiera aktualny stan szczęścia lub dostatku. Wyrażenie to miało dla ówczesnych ludzi silne znaczenie „boskiej radości i doskonałego szczęścia”. Innymi słowy: Jezus mówił, że „bosko szczęśliwi i uprzywilejowani są ci, którzy posiadają te wewnętrzne cechy”. Mówiąc o obecnej „radości”, każde sformułowanie było obietnicą również przyszłej nagrody”.
(Silvano Fausti)

Komentarz: s. Graziella Curti FMA
Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA

Dom modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA