„Wyrusz w drogę” to bardzo wyraźne wezwanie, do którego zaprasza nas dzisiejsza Ewangelia. Jezus nie głosi nam kazania z użyciem wielu słów na ten temat, ale robi to sam, wyrusza w podróż. Powszechnie używamy tej metafory: „wyruszyć w drogę”. Jak? Gdzie? Kiedy? Jaki jest cel? Są to pytania, które towarzyszą podróży życia. „Jezus podjął stanowczą decyzję, aby wyruszyć”, „Gdy dopełnił się czas Jego wzięcia”, tymi słowami Jezus odnosi się do swojego wywyższenia na krzyżu. Jest już zdecydowany osiągnąć swój ostateczny cel: oddać swoje życie za zbawienie wszystkich tam, w Jerozolimie. Jezus zmierza „ku Jerozolimie”, gdzie czeka na Niego wypełnienie zadania powierzonego Mu przez Ojca: nasze zbawienie. Ale po drodze pojawiają się trudności, podobnie jak w naszym przypadku: „Samarytanie nie chcieli Go przyjąć”, Żydzi i Samarytanie nie dogadywali się, z tych społecznych, politycznych powodów nie chcieli Go przyjąć. Wtedy gniew uczniów rozpala się i Jezus ich upomina. Jezus kontynuuje swoją drogę.

Panie Jezu, dziękuję Ci za to, że postawiłeś dziś przede mną swoje życie, abym mógł porównać je z moim życiem. Daj mi siłę i odwagę do wyruszenia w drogę, daj mi swojego Ducha Świętego, aby ogarnął moje życie i na nowo zadał mi egzystencjalne pytania: Kim jestem, Gdzie jestem, Dokąd zmierzam?

Głos pisarza

„Czasami podróżuje się drogami, których serce nie rozumie, a umysł nie potrafi wyjaśnić. Ale dusza wie”.
(Fabrizio Caramagna)

Komentarz: s. Mónica Angulo FMA

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA