Rozpoczynamy nowy miesiąc w towarzystwie Matki Bożej, życia, słodyczy i naszej nadziei. Pierwszego dnia maja Kościół wspomina świętego Józefa Robotnika. Józef, człowiek roztropny, mądry i sprawiedliwy, przyjął świadectwo, które przyszło z nieba, miał nadzieję wbrew nadziei i poświadczył swoim życiem, że Bóg jest prawdziwy. Na niego został wylany Duch bez miary. Ojciec, który kocha swego Syna, złożył w ręce tego pokornego rzemieślnika swoje największe skarby – Jezusa i Maryję, a on uwierzył, pokochał i miał nadzieję. Opiekował się nimi z ogromną czułością, a teraz posiadł życie wieczne. Był w stanie zrozumieć język Boga i mówić o rzeczach Bożych. Święty Józef, jeśli mu na to pozwolisz, będzie twoim nauczycielem w sprawach Bożych.

Święty Józefie, wzorze robotników, naucz nas prawdziwego znaczenia pracy, naucz nas przede wszystkim pracować dla Królestwa Bożego i jego sprawiedliwości. Niech Maryja, nasze życie, słodycz i nadzieja, towarzyszy nam w tym miesiącu.

Głos z Watykanu – Święty Józef Rzemieślnik

Robotnik, cieśla, stolarz. Józef był tym wszystkim – jak nauczają Ewangelie – oprócz tego, że był mężem Maryi i ziemskim ojcem Jezusa. Swoim życiem uczciwego robotnika św. Józef uszlachetnia pracę fizyczną, którą wspiera swoją Świętą Rodzinę i uczestniczy w projekcie zbawienia.

Święto Świętego Józefa Rzemieślnika

Zostało ono oficjalnie ustanowione przez Piusa XII pierwszego maja 1955 roku, aby pomóc ludziom pracy nie zatracić chrześcijańskiego znaczenia pracy wyrażonego w ten sposób, ale już Pius IX w pewien sposób uznał znaczenie świętego Józefa jako robotnika, kiedy ogłosił go powszechnym patronem Kościoła. Zasada pracy jako środka do wiecznego zbawienia zostanie również podjęta przez Jana Pawła II w encyklice Laborem Exercens, która nazywana jest „Ewangelią pracy”.

Wydaje się też, że kard. Roncalli – przyszły Jan XXIII – po wyborze na tron Piotrowy myślał o nazywaniu siebie Józefem, tak bardzo był oddany ziemskiemu ojcu Jezusa. Wreszcie czcicielami św. Józefa było także wielu świętych, jak św. Teresa z Avila.

Praca: uczestnictwo w boskim planie

Podobnie jak ojcowie, którzy uczą swoich synów pracy, Józef uczy Jezusa. Jezus jest kilkakrotnie nazywany w Ewangeliach „synem cieśli” lub „synem stolarza”. Bardziej niż ktokolwiek inny, św. Józef reprezentuje godność ludzkiej pracy, która jest obowiązkiem i doskonałością człowieka, który w ten sposób panuje nad stworzeniem, przedłuża dzieło Stwórcy, ofiarowuje swoją służbę społeczności i uczestniczy w planie zbawienia. Józef kocha swoją pracę. Nigdy nie narzeka na zmęczenie, ale jako człowiek wiary podnosi ją do wykonywania cnoty, wie, jak zawsze być zadowolonym, ponieważ nie dąży do bogactwa i nie zazdrości bogatym: dla niego praca nie jest środkiem do zaspokojenia własnej chciwości, ale jedynie środkiem utrzymania rodziny. Następnie, zgodnie z przepisami żydowskimi, przestrzega cotygodniowego odpoczynku w szabat i bierze udział w uroczystościach. Ta szlachetna koncepcja najskromniejszej pracy, pracy fizycznej, nie powinna dziwić: już w Starym Testamencie Bóg jest od czasu do czasu przedstawiany jako uprawiający winorośl, siewca, pasterz.
(https://www.vaticannews.va/it/chiesa/news/2019-05/primo-maggio-festa-san-giuseppe-lavoratore.html)

Komentarz: s. Teresita Verhelst Solano fma

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA