Piątek, UROCZYSTOŚĆ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH
SŁOWO DNIA
9 Potem ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy.
14 I powiedziałem do niego: «Panie, ty wiesz». I rzekł do mnie: «To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili.
Ap 7,9.14
Oto wielka rzesza, ze wszystkich czasów i miejsc. Wszyscy jesteśmy zaproszeni na to spotkanie. Celem życia jest stanie się jego częścią, przyjęcie wezwania do świętości, które jest w każdym z nas! Nasza wiara uczy nas, że wszyscy jesteśmy przeznaczeni do raju i wszyscy mamy wolny wybór, czy spróbować przyjąć go już tutaj na ziemi, czy też powiedzieć „nie” i postawić w centrum nie Jezusa, ale coś innego.
Świętość nie jest zestawem nadludzkich wysiłków, aby zasłużyć na niebo dzięki dobrym uczynkom, ale jest pozwoleniem Ojcu, aby wziął nas w swoje ramiona, przyjmując natchnienia Ducha Świętego, pozwalając Sercu Syna żyć w nas dzięki łasce sakramentów, Słowa i miłości.
Pewnego dnia świętemu Janowi Bosko przyśnił się jego święty duchowy syn, Dominik Savio, będący w Raju, i w pewnym momencie ich dialogu Dominik dał księdzu Bosko pewną radę dotyczącą Nieba, którą warto przeczytać.
Maryjo, oddaję Ci moje serce, niech zawsze będzie Twoje.
Jezu i Maryjo, bądźcie zawsze moimi przyjaciółmi.
Lecz błagam, niech raczej umrę, niż spotka mnie nieszczęście popełnienia choćby jednego grzechu”.
(8 grudnia 1854 r. Dominik Savio wszedł do kościoła św. Franciszka Salezego, ukląkł przed ołtarzem Niepokalanego Poczęcia i poświęcił się Jej tą modlitwą).
Głos św. Dominika Savio
Savio pokazał mi wspaniały bukiet kwiatów, który trzymał w rękach. Były tam róże, fiołki, słoneczniki, goryczki, lilie, rojnik, a wśród kwiatów kłosy pszenicy. Podał mi go i powiedział:
– Patrz!
– Widzę… ale nic nie rozumiem – odpowiedziałem.
– Róża jest symbolem miłości, fiołek pokory, słonecznik posłuszeństwa, goryczka pokuty i umartwienia, kłosy pszenicy częstej komunii; lilia wskazuje na tę piękną cnotę, o której napisano: Erunt sicut Angeli Dei in caelo: czystość. A rojnik oznacza, że wszystkie te cnoty muszą trwać wiecznie: wytrwałość.
(Wspomnienia biograficzne św. Jana Bosko, t. XII, s. 586-595)
Komentarz ADL
Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org
PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA