Bliska relacja miłości między Ojcem a Synem jest dzielona z maluczkimi: „… zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie”. Bóg objawia się i udziela człowiekowi, który przyjmuje dar, napełnia swoją boskością tego, który wyzbywa się wszelkich pretensji do ludzkiej samowystarczalności. Królestwo, które przybliżyło się w Jezusie, obala ludzkie hierarchie wartości i rzeczywistości, wspierając przede wszystkim maluczkich, prostych, ubogich Boga, to znaczy tych, którzy są przekonani o własnej małości i nicości i pozwalają się napełnić Bożą mądrością.

Tego zrozumienia nie osiąga się zwykłymi ludzkimi drogami nauki, ale jest ono przekazywane bezpośrednio drogami Bożej miłości. Pokorni i prości są w bezpośredniej komunikacji z Bogiem, „widzą Boga” i znajdują w Nim swoją radość. Ta radość – która jest typową cechą duchowości salezjańskiej – jest wynikiem „nie szukania zadowolenia ani w stworzeniach, ani w rzeczach tego świata”, jak napisała Maria Dominika w jednym ze swoich listów (24,4). Oczywiście implikuje to wielką wewnętrzną wolność, w której nie polegamy na pochwałach lub oskarżeniach, na uznaniu lub jego braku, ale tylko na tym, co Pan czyni w nas. (ks. Pascual Chaves, 13 maja 2004)

Słowa kapłana salezjanina

„Ponieważ była prosta, Maria Dominika Mazzarello szukała tylko jednego: kochać Jezusa, cieszyć się Jego miłością i uszczęśliwiać tych, którzy zostali jej powierzeni. To jest ewangeliczna prostota właściwa ludziom czystego serca, która pozwala widzieć Boga”. (Ks. Pascual Chaves, 13 maja 2004 r.)

Komentarz: s. Cleonice Lourenço

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.orginfo@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA