Dzisiejsza ewangelia konfrontuje nas z dwoma sposobami bycia uczniem: sposobem Judasza i sposobem Marii. Judasz jest uczniem wyrachowanym, być może kierującym się poczuciem obowiązku lub własnym interesem, podobnym do starszego syna z przypowieści Łukasza, który jest posłuszny, ale bez radości, lub młodszego syna, który kieruje się wygodą i oportunizmem. Jest zirytowany spontanicznością i bezinteresownością gestu Marii i nie jest w stanie cieszyć się dobrem otrzymanym od Mistrza, ponieważ jego serce jest zaćmione zazdrością i egoizmem.

Maria jest uczennicą, która nauczyła się od Mistrza troski o bliźniego bez względu na koszty. Gest namaszczenia jest prawdziwą manifestacją miłości, która nie ma miary. Maria pokazuje nam, że autentyczne uczniostwo to takie, które daje bez zastrzeżeń, tak jak uczynił to dla nas Jezus. W geście umycia nóg podczas Ostatniej Wieczerzy, Jezus podejmie ten znak troski, który otrzymał od Marii i przekaże go wszystkim wierzącym, czyniąc w ten sposób Marię wzorem prawdziwego ucznia. Kiedy troszczymy się o siebie nawzajem, Kościół napełnia się zapachem: zapachem bezinteresownej miłości, która nie kalkuluje, ale daje, która przemienia i ożywia każdą wspólnotę.

Panie, naucz mnie dawać i przyjmować to, kim jestem i co posiadam!

Głos pisarza

„Prawdziwa miłość jest jak perfumy, jak prąd, jak deszcz. Rozpoznajesz ją, ponieważ przychodzi bez wyrachowania.” (Antoine de Saint-Exupéry)

Komentarz: s. Linda Pocher FMA

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA