Słuchanie otwiera dwie ścieżki: ścieżkę strachu przed tym, co wydawało się znane, ale takie nie jest, oraz ścieżkę zaufania do nieoczekiwanego, tego, na co nie ma nadziei; jedna prowadzi do osądu i odrzucenia, druga otwiera drogę do niespodzianek. Do zdumienia tym, co niezrozumiałe i do zachwytu tym, co nieoczekiwane, przed którymi powinniśmy pozostać między doświadczeniami, w prostocie chwili, w której żyjemy, w relacjach, ponieważ to właśnie w tym wszystkim jesteśmy wezwani do wyboru między strachem a zaufaniem, do delektowania się zdumieniem i smakowania zachwytu.

Bóg nie przestaje uzdrawiać, zbliżać dłoni do naszych serc, kłaść znaku swojej miłości w naszych umysłach, w obliczu naszego oszołomienia, zaskakuje i wytrwale wybiera, abyśmy cenili to, co do Niego należy, szanowali jego granice, ufali Jego obietnicom, którym będzie wierny na zawsze. Jezus powraca, przechodzi przez nas i chodząc po peryferiach naszego życia, wciąż zaprasza nas, abyśmy nie brali niczego za pewnik, abyśmy każdego dnia patrzyli na wszystko na nowo.

Pozwól mi żyć w zachwycie i wdzięczności jako stałych postawach: z pewnością staną się one postawami radości i pokoju.

Głos poety

„Nie przestaję siebie zaskakiwać. To jedyna rzecz, która sprawia, że warto żyć”. (Oscar Wilde)

Komentarz: s. Emilia Di Massimo FMA

Dom Modlitwy San Biagio  www.sanbiagio.orginfo@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA