Przed swoim wstąpieniem do nieba Jezus wysyła swoich uczniów, aby głosili Ewangelię. Słowo wierzyć jest kluczem: jeśli ktoś uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony, jeśli będzie miał opory przed uwierzeniem, będzie potępiony.  Znaki będą towarzyszyć tym, którzy uwierzą. Każdy z nas słyszy to pytanie od Jezusa: Czy wierzysz w to? (J 11,26). To misyjne posłanie jest wyzwaniem dla naszej wiary. Cóż, czym innym jest wierzyć w Boga, a czym innym wierzyć Bogu. Wierzyć w Boga to być pewnym Jego istnienia, ale wierzyć Bogu to być pewnym Jego działań zgodnych z Jego Słowem. Uwierzmy Bogu.

Boże, nasz Ojcze, przyjmij nasze uwielbienie i dziękczynienie za to, co już jednoczy chrześcijan w wyznawaniu i świadczeniu o Panu Jezusie. Przyspiesz czas, w którym wszystkie Kościoły uznają się w jednej komunii, także widzialnej, którą Ty zechciałeś i o którą Twój Syn modlił się do Ciebie w mocy Ducha Świętego. Wybaw nas, Ty, który żyjesz i królujesz teraz i na wieki wieków.

Głos Papieża

[…] Właśnie kiedy Szaweł z Tarsu, prześladowca chrześcijan, spotyka Jezusa w wizji światła, która go ogarnia i zmienia jego życie, pyta Go: „Co mam czynić, Panie?” (Dz 22,10). Nie: Co mam czynić, aby osiągnąć?, lecz: Co mam czynić, Panie? – celem prośby jest Pan, prawdziwym dziedzictwem, najwyższym dobrem. Paweł nie zmienia swojego życia biorąc pod uwagę swoje cele, nie staje się lepszy, ponieważ realizuje swoje plany. Jego nawrócenie wynika z przełomu życiowego, w którym prymat nie należy już do jego biegłości w Prawie, lecz do uległości wobec Boga, w całkowitej otwartości na to, czego On chce. Nie do jego biegłości, lecz do uległości: od biegłości do uległości. Jeśli On jest skarbem, to nasz program eklezjalny może polegać jedynie na wypełnianiu Jego woli, na wychodzeniu naprzeciw Jego pragnieniom. A On, owej nocy, zanim oddał za nas życie, gorąco modlił się do Ojca za nas wszystkich, „aby wszyscy stanowili jedno” (J 17,21). Wszelkie wysiłki, zmierzające do pełnej jedności, są wezwane do podążania tą samą drogą Pawłową, do odsunięcia naszych idei z centrum na bok, aby szukać głosu Pana i pozostawić Jemu inicjatywę i przestrzeń. […]

Razem, jako bracia i siostry w Chrystusie, modlimy się z Pawłem, mówiąc: „Cóż mamy czynić, Panie?”. I w zadawaniu tego pytania jest już odpowiedź, ponieważ pierwszą odpowiedzią jest modlitwa. Modlitwa o jedność jest pierwszym zadaniem naszej wędrówki. […]

«Co mam czynić, Panie?». A Pan – mówi Paweł – powiedział do mnie: «Wstań i idź» (Dz 22,10). Wstań, mówi Jezus do każdego z nas i do naszego dążenia ku jedności. Wstańmy więc, w imię Chrystusa, z naszego znużenia i naszych przyzwyczajeń, i ruszajmy, idźmy naprzód, ponieważ On tego chce, i chce tego „aby świat uwierzył” (J17,21). Módlmy się więc i idźmy naprzód, bo tego pragnie od nas Bóg. Tego właśnie od nas oczekuje.

 (Homilia Ojca Świętego Franciszka, Bazylika św. Pawła za Murami, czwartek, 25 stycznia 2024 r.)

Komentarz: s. Teresita Verhelst Solano fma

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA