Jan, „uczeń, którego Jezus miłował”, pomaga nam kontemplować narodziny Jezusa, kierując wzrok również na Jego zmartwychwstanie, choć może się to wydawać nie na miejscu w tym okresie liturgicznym. Podobnie jak Jan, naszym powołaniem jest widzieć i wierzyć, już teraz, w Jego przyjście, w Niego żywego i zmartwychwstałego, obecnego w naszym życiu. Darem, jaki otrzymuje Jan, jest zdolność widzenia dalej niż pozwalają mu kontemplować jego oczy, do tego stopnia, że poruszony pragnieniem nowego spotkania z Panem, biegnie szybciej niż Piotr. Jan, dzień po dniu, patrzył na Jezusa i widział w Nim Boga, którego spojrzenie i bliskość dają życie. To właśnie w codzienności przeżywanej z Nim wzrastała jego wiara, która prowadziła go do Żyjącego: było to możliwe, ponieważ w każdej chwili wiedział, że jest to prawdziwa droga życia.

Panie, spraw, byśmy uwierzyli, że życie i śmierć są ze sobą istotnie powiązane, że świt nadejdzie, jeśli będziemy umieli przeżyć noc.

Głos pisarza

„Kiedy zaczynasz chodzić z Bogiem, po prostu idziesz dalej, a życie staje się jednym długim spacerem”.  (Etty Hillesum)

Komentarz: s. Emilia Di Massimo

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA