SŁOWO DNIA
Pojawił się człowiek posłany przez Boga – Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości. Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: „Kto ty jesteś?”, on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: „Ja nie jestem Mesjaszem”. Zapytali go: „Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?” Odrzekł: „Nie jestem”. „Czy ty jesteś prorokiem?” Odparł: „Nie”. Powiedzieli mu więc: „Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?” Powiedział: „Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak rzekł prorok Izajasz”. A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. i zaczęli go pytać, mówiąc do niego: „Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?” Jan im tak odpowiedział: „Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała”. Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.
J 1,6-8.19-28
Trzecia Niedziela Adwentu, która przypada w tym tygodniu, podkreśla jeden z owoców tajemnicy Chrystusa: radość. Dlatego nazywana jest Niedzielą Gaudete lub Niedzielą Radości. Nasze serca przepełnia radość, ponieważ zbliża się przyjście Jezusa, Mesjasza. Podobnie jak Jan Chrzciciel, jesteśmy wezwani do otwierania drogi Panu i wypełniania tej misji z radością i pokorą. Jan jest pytany o swoją tożsamość i odpowiada po prostu: „Jestem głosem wołającego na pustyni”. Nie przyjmuje tożsamości Eliasza, Proroka ani Mesjasza. Po prostu robi miejsce dla Pana i uznaje, że nie jest godny nawet rozwiązać rzemyka u jego sandała.
Zdaję sobie sprawę z tego, kim jestem, z mojej tożsamości, z powołania, które otrzymałem; powołania do utorowania drogi Panu, powołania do przygotowania Jego przyjścia, do bycia swoistym pomostem między Jezusem a ludźmi, do głoszenia, że pośród nich jest Ten, którego nie znam i którego chcę pokazać nie tylko moimi słowami, ale i moim życiem.
Jakiej odpowiedzi udzielę w tym dniu tym, którzy zapytają mnie: „Kim jesteś?”.
Panie Jezu, pomóż mi przygotować się na Twoje przyjście. Daj mi radość i pokorę przez cały tydzień, abym mógł ukazywać Cię innym i mógł w pełni żyć moją tożsamością dziecka Bożego.
Głos liturgii: Antyfona O Sapientia
O Mądrości, która wyszłaś z ust Najwyższego (Syr 24,5), Ty obejmujesz wszechświat od krańca do krańca i wszystkim rządzisz z mocą i słodyczą (Mdr 8, 1); przyjdź i naucz nas dróg roztropności (Prz 9, 6).
Naszą pierwszą wspaniałą inwokacją jest inwokacja do tej błogosławionej Mądrości, Słowa wypowiedzianego przez Ojca, Najwyższego i Najgłębszego; żywego Słowa, które nigdy nie przestaje być wypowiadane; uosobionej Mądrości zakorzenionej we wnętrzu Boga. Jest to Mądrość bezkresna, obejmująca wszystko i przenikająca wszystko, to znaczy do wnętrza każdej istoty, każdej rzeczy, każdego prawa, każdego ruchu, każdego oddechu. […] Jak bardzo potrzebujemy Mądrości, która płynie od Boga! Jak bardzo potrzebujemy Twego świetlistego nauczania! Mamy dużo wiedzy, ale mało mądrości. Wiemy wiele rzeczy, ale nie znamy tej rzeczy, tej tajemnicy, która czyni nas szczęśliwymi.
Komentarz: s. Teresita Verhelst Solano FMA
Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org info@sanbiagio.org