Warto zauważyć, że okres Adwentu chce przede wszystkim uzdrowić spojrzenie, za pomocą którego będziemy mogli kontemplować narodziny Jezusa. Tylko mali otrzymują objawienie od Ojca. Ten, kto jest mały, żyje całkowicie oddany Panu. Pokorny słucha Boga, który do niego mówi, a nie podąża za swoim myśleniem. Wie, że w jego milczeniu Pan znajduje miejsce, aby Jego głos został usłyszany. Przed dumnym Pan ukrywa swój głos, ponieważ jego serce jest pełne własnego „ja” i nie ma w nim miejsca na nic innego.

Okres Adwentu staje się czasem uczenia się pokory. Tak jak Jezus zniżył się, przyjmując ludzką kondycję, tak każdy z nas musi uwolnić się od pychy i arogancji i pozwolić się ogarnąć łasce.

Wiara jest darem, a nie zdobyczą, i można ją otrzymać tylko wtedy, gdy otworzy się szeroko ręce i serce na pragnienie jej przyjęcia.

Ojcze, Panie nieba i ziemi, dziękujemy Ci za objawienie się nam w Twoim Synu Jezusie. Daj nam szczere serce, całkowicie otwarte na Twoje Słowo. Wtedy będziemy mogli radować się w Duchu Świętym, Duchu Tego, który jako jedyny może dać ludziom poznać Ciebie, Jezusa Chrystusa, Twojego Syna i naszego Pana.

Głos papieża Benedykta XVI
„Jezus rozradował się w sobie, w tym, co jest w Nim najgłębsze: w wyjątkowej komunii poznania i miłości z Ojcem, w pełni Ducha Świętego. Włączając nas w swoje synostwo, Jezus zaprasza nas również do otwarcia się na światło Ducha Świętego, ponieważ – jak stwierdza apostoł Paweł: „Nie umiemy (…) modlić się we właściwy sposób, lecz sam Duch wstawia się za nami z niewysłowionym wołaniem (…) według zamysłu Bożego” (Rz 8, 26-27) i objawia nam miłość Ojca”.
(Audiencja generalna, 7 grudnia 2011)

Komentarz: s. Gisella Serra FMA

Dom Modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA