SŁOWO DNIA
13 Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. 14 W świątyni napotkał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. 15 Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. 16 Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska!» 17 Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie. 18 W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: «Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?» 19 Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo». 20 Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?» 21 On zaś mówił o świątyni swego ciała. 22 Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.
J 2, 13-22
Autorstwa NikonZ7II – Praca własna, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=101762109
W dniu, w którym liturgia pozwala nam celebrować Poświęcenie Bazyliki Laterańskiej, Ewangelia ukazuje Jezusa wyjątkowo zdecydowanego, mocno wzburzonego.
Zabierzcie stąd te rzeczy i nie czyńcie z domu mego Ojca targowiska! Motywacja jest jasna: nie można handlować w przestrzeni poświęconej Bogu! Należy zachować charakter każdej świątyni.
O jakiej świątyni mówimy? Przestrzeń świątyni jest przestrzenią Boga. Możemy mówić o murowanej świątyni, ale możemy też mówić o świątyni, którą jesteśmy my sami. Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? … Albowiem świątynia Boga jest święta, a tą świątynią jesteście wy (1 Kor 3, 16-17). Ciało jest świątynią. Każdy z nas został stworzony na obraz i podobieństwo Boga, a w naszym ciele mieszka Duch Święty, który nas prowadzi. Życie w naszym ciele jako świątyni Pana oznacza poświęcenie czasu na słuchanie go i dbanie o niego, oznacza uświadomienie sobie piękna bycia mieszkaniem Boga, przeżywanie tego jako daru i postrzeganie tych, którzy są przed nami, jako przestrzeni, w której Bóg mieszka i działa. Tak więc to właśnie ta przestrzeń nie może być wypełniona przez tych, którzy sprzedają i tych, którzy kupują; jest to raczej przestrzeń, która musi zostać oczyszczona, aby mógł w niej działać Duch Święty.
Dzisiaj zatrzymuję się, aby zastanowić się: w jaki sposób Pan zamieszkuje moje ciało? Jakie znaki świadczą o Jego Obecności we mnie? Czy te znaki mówią o mojej wierze?
Panie, pomóż mi być godną świątynią Twojej Osoby.
Głos doktora Kościoła
Upiększajcie dom Pański, ale nie gardźcie żebrakiem, bo świątynia ciała tego brata jest cenniejsza niż świątynia z kamieni.
(Jan Chryzostom, IV wiek)
Komentarz: s. Vilma Colombo FMA
Dom modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org info@sanbiagio.org