25 Potem Jezus znowu położył ręce na jego oczy. I przejrzał [on] zupełnie, i został uzdrowiony; wszystko widział teraz jasno i wyraźnie. 26 Jezus odesłał go do domu ze słowami: «Tylko do wsi nie wstępuj!»
Mk 8, 26
To działanie Jezusa, zanim stanie się cudem, jest nauką dla Jego uczniów. W tej części Ewangelii Marek opowiada o ciągłej przemianie interpretacji u uczniów, i wyrzutach Jezusa. Początkowo byli oni sceptyczni co do możliwości nakarmienia czterech tysięcy ludzi, a Jezus im pokazał, że to możliwe. Następnie upomina ich, aby wystrzegali się faryzeuszy, wyrzuca im, że nie rozumieją i nie pojmują, obwinia ich za zatwardziałość serca. W połączeniu z tymi napomnieniami uzdrawia niewidomego: znak duchowej ślepoty uczniów i każdego z nas.
Uczynię swoją modlitwę niewidomego Bartymeusza, który zwraca się do Jezusa: „Panie Jezu, spraw, abym przejrzał”. (Mk 10, 51)
Głos papieża Franciszka
Epizod ten skłania nas do refleksji nad naszą wiarą, naszą wiarą w Chrystusa, Syna Bożego, a jednocześnie odnosi się także do Chrztu, który jest pierwszym Sakramentem wiary: Sakramentem, który sprawia, że «dochodzimy do światła» poprzez ponowne narodziny z wody i Ducha Świętego; jak to się stało z niewidomym od urodzenia, któremu oczy zostały otwarte po umyciu się w wodzie sadzawki Siloe. Niewidomy od urodzenia i uzdrowiony reprezentuje nas, gdy nie zdajemy sobie sprawy, że Jezus jest światłem, że jest „światłem świata”, gdy patrzymy gdzie indziej, gdy wolimy polegać na małych światełkach, gdy błądzimy po omacku w ciemności. To, że ten niewidomy nie ma imienia, pomaga nam odzwierciedlić naszą twarz i nasze imię w jego historii. Również my zostaliśmy „oświeceni” przez Chrystusa w Chrzcie i dlatego jesteśmy wezwani do zachowywania się jak dzieci światłości. A zachowywanie się jak dzieci światłości wymaga radykalnej zmiany mentalności, zdolności oceniania ludzi i rzeczy według innej skali wartości, pochodzącej od Boga. Sakrament Chrztu wymaga bowiem wyboru życia jako dzieci światłości i chodzenia w światłości. Gdybym teraz was zapytał: „Czy wierzycie, że Jezus jest Synem Bożym? Czy wierzycie, że może zmienić wasze serce? Czy wierzycie, że On może pokazać rzeczywistość taką, jaką On ją widzi, a nie taką, jaką my ją widzimy? Czy wierzycie, że On jest światłością, że daje nam prawdziwe światło?” Co byście odpowiedzieli? Niech każdy odpowie w swoim sercu.
(Anioł Pański, Papież Franciszek, niedziela, 26 marca 2017 r.)
Komentarz: Roberto Proietti
Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA
Dom modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org info@sanbiagio.org