Wielki tłum podąża za Chrystusem na pustynię. Od trzech dni idą w słońcu. Głód daje o sobie znać. Brakuje jedzenia, razem z pokarmem dla ciała brakuje ufności, sensu życia, nadziei. Tak jak i dzisiaj: czas wojny, inflacji: tyle głodu (mimo że pożywienia jest aż za dużo, tyle tylko, że nie jest ono dzielone), wiele lęku, czyli głodu pewności, której nie można mieć na tej pustyni, jaką jest dzisiejszy świat. Co robić? „Współczuję temu tłumowi” Po raz kolejny Jezus rozmnaża chleb i ponawia gest miłosierdzia. Ponowne rozmnożenie nie oznacza dwa razy, ale zawsze. Także dzisiaj. Jednak alternatywą dla interwencji Jezusa jest nasz opór, nasze wahanie, podobnie jak apostołów. Dzielenie się, ostrożna redystrybucja dla wszystkich, zaczynając od „tych, co są najdalej”; to słowa, które zobowiązują, są porażające; lęk, by samemu nie stać się biednymi. To słowa, które powstrzymują Boże współczucie, to słowa, które zapobiegają ponownemu cudowi rozmnożenia.

Dziś pomódlmy się tak: „Panie Jezu, który zlitowałeś się nad tłumem i który rozmnożyłeś chleb tym, którzy szli za Tobą na pustynię, zmiłuj się i nad nami, nad naszą słabością, i nasyć nas swoim słowem i swoim chlebem. abyśmy nie zasłabli w drodze, która prowadzi do życia wiecznego.

Głos papieża Franciszka

„To, co czuje Jezus – to nie tylko współczucie; to coś więcej! To oznacza współcierpienie, czyli znaczy utożsamienie się z cierpieniem drugiego, aż do wzięcia go na siebie. Taki jest Jezus: cierpi wraz z nami i dla nas. A znakiem tego współczucia są liczne uzdrowienia, jakich dokonuje. Jezus uczy nas przedkładać potrzeby ubogich nad własne. Nasze wymagania, nawet słuszne, nigdy nie będą tak naglące, jak potrzeby ubogich, którzy nie mają niezbędnego minimum do życia”.

Często mówimy o ubogich. Ale kiedy mówimy o ubogich, czy czujemy, że ten mężczyzna, ta kobieta, to dziecko nie ma tego, co jest niezbędne do życia? Że nie mają jedzenia, ubrań, lekarstw… A także, że dzieci nie mają możliwości pójścia do szkoły. I z tego powodu nasze potrzeby, choć uzasadnione, nigdy nie będą tak pilne jak potrzeby ubogich, którzy nie mają środków do życia”. (Anioł Pański z 3 sierpnia 2014)

Komentarz: s. Graziella Curti FMA
Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA

Dom modlitwy San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA