67 Wtedy ojciec jego, Zachariasz, został napełniony Duchem Świętym i prorokował, mówiąc: 68 «Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela, że nawiedził lud swój i wyzwolił go, 69 i moc zbawczą nam wzbudził w domu sługi swego, Dawida: 70 jak zapowiedział to z dawien dawna przez usta swych świętych proroków, 71 że nas wybawi od nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą; 72 że miłosierdzie okaże ojcom naszym i wspomni na swoje święte Przymierze – 73 na przysięgę, którą złożył ojcu naszemu, Abrahamowi, że nam użyczy tego, 74 iż z mocy nieprzyjaciół wyrwani bez lęku służyć Mu będziemy 75 w pobożności i sprawiedliwości przed Nim po wszystkie dni nasze. 76 A i ty, dziecię, prorokiem Najwyższego zwać się będziesz, bo pójdziesz przed Panem torując Mu drogi; 77 Jego ludowi dasz poznać zbawienie [co się dokona] przez odpuszczenie mu grzechów, 78 dzięki litości serdecznej Boga naszego. Przez nią z wysoka Wschodzące Słońce nas nawiedzi, 79 by zajaśnieć tym, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, aby nasze kroki zwrócić na drogę pokoju».
Łk 1, 67-79
Znajdujemy się przed trzecią modlitwą Ewangelii Łukasza. Pierwszą jest Zdrowaś Maryjo, drugą jest Magnificat a trzecią jest Pieśń uwielbienia odmawiana podczas porannej Jutrzni; jest to pieśń poranka, i jest to pieśń rodzącego się życia. Każde słowo tego hymnu pochwalnego jest kwintesencją całego Pisma Świętego; człowiek urodził się po to, by wielbić Boga, nie dlatego, że Bóg tego potrzebuje, ale dlatego, że uwielbienie Go jest zbawieniem człowieka. Zachariasz błogosławi bez względu na syna, później również skieruje swoje błogosławieństwo, gdy go zobaczy: każde rodzące się życie jest nieskończoną obietnicą życia, a w Chrzcicielu widzimy pierwowzór człowieka, człowieka, który jest powołany do przyjęcia Pana, do przygotowywania drogi dla Pana, człowieka otwartego na przyjęcie wielkiego daru Boga, jakim jest sam Bóg, dający siebie samego.
Spraw, abyśmy przy narodzinach poranka, przy brzasku naszego życia ujrzeli pełnię Twojej obietnicy.
Głos papieża Franciszka
„Nie ustawajmy w szukaniu Pana, w pozwalaniu, by On nas szukał, trosce o naszą relację z Nim w milczeniu i modlitewnym słuchaniu. Wpatrujmy się w Niego, Centrum czasu i historii; zróbmy miejsce dla Jego obecności w nas”.
Komentarz: s. Emilia Di Massimo FMA
Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA
Dom modlitwy San Biagio www.sanbiagio.orginfo@sanbiagio.org