Płacz Jezusa nad Jerozolimą, zaproponowany przez dzisiejszą liturgię, ujęty jest wyłącznie w Ewangelii Łukasza. Jezus płacze nad Jerozolimą, ponieważ nie umiała rozpoznać czasu, w którym została nawiedzona.

Czy będziemy w stanie to zrobić? Czy będziemy w stanie rozpoznać czas Jego wizyty w naszym życiu osobistym i w historii? Brak nawrócenia, upór w nierozpoznawaniu Go, prowadzą do dobrowolnej ślepoty, która coraz bardziej zaciemnia wizję obecności Boga w życiu. Jak wielka jest to ślepota!

Pamiętajmy: Jezus płacze! nie tylko nad Jerozolimą, ale nad nami wszystkimi. Jest to krzyk pełen współczucia i miłości, ponieważ Jezus wie, ile cierpimy, kiedy Go odrzucamy. I oddaje swoje życie, abyśmy rozpoznali Jego nawiedzenie, Jego obecność. Każdego dnia Pan nas odwiedza i puka do naszych drzwi.

Nawet dzisiaj Pan mnie odwiedził. Czy rozpoznałem Jego przejście?

Panie Jezu, ześlij swojego Ducha Światła, abym mógł rozpoznać Twoje przejście w codziennym życiu. Ześlij swojego Ducha męstwa, abym rozpoznając Ciebie, umiał dokonywać życiowych wyborów na rzecz mnie samego i braci.

Głos Papieża Franciszka

Święty Augustyn zwykł mówić jedno słowo, jedno zdanie, ale bardzo mocne: Boję się Boga, Jezusa, kiedy przechodzi!. Ale dlaczego się boisz? Obawiam się, że Go nie rozpoznam! Jeśli nie zwracasz uwagi na swoje serce, nigdy nie dowiesz się, czy Jezus cię odwiedza, czy nie. Niech Pan obdarzy nas wszystkich łaską rozpoznania czasu, w którym byliśmy nawiedzeni, jesteśmy nawiedzeni i będziemy nawiedzeni, aby otworzyć drzwi Jezusowi i w ten sposób sprawić, by nasze serce było bardziej hojne w miłości i w miłości służyło Panu Jezusowi.

(Papież Franciszek, Refleksja 17 listopada 2016)

Komentarz: s. Vilma Colombo FMA

Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA

Obraz: pixabay.com

Dom modlitwy w San Biagio www.sanbiagio.org  info@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA