Zarzut, a może bardziej krzyk boleści. Czy to „biada”, które postrzegamy jako zagrożenie, nie jest okrzykiem cierpienia ze strony Jezusa, który widząc, że ci, którzy zostali wezwani, aby żyć i sprawiać, by lud Izraela żył w relacji z Panem, w rzeczywistości są prawie przeszkodą? Obłuda tych, którzy płaczą, i wychwalają tych, których wcześniej prześladowano i zabijano; tych, którzy byli przewodnikami ludu na drodze do Boga, w rzeczywistości wydają się uniemożliwiać naśladowanie Boga w prawdzie i sprawiedliwości. Jego wołanie staje się więc krzykiem o prawdę względem tych, którzy powinni być religijnymi i duchowymi przewodnikami ludu. To wołanie o prawdę, której rozmówcy niestety zdają się unikać i która sprawia, że stają w postawie samoobrony i zawziętości wobec Jezusa. W gruncie rzeczy jest to historia wszechczasów: każdy, kto radykalnie odwołuje się do prawdy, nie jest dobrze widziany. Pracuje w nas mechanizm obronny, który natychmiast stawia bariery wobec tych, którzy przypominają nam niewygodną prawdę, która wymaga nawrócenia, przemiany, zakwestionowania siebie. Czy to możliwe, że z tego powodu Jego krzyk bólu jest bardziej aktualny niż kiedykolwiek?

Panie Jezu, zawierzam Ci każdą moją samoobronę: przemień ją w otwartość na Twoją prawdę, która czyni autentycznie wolnymi.

Głos muzyka

„Musimy czynić wszelkie możliwe dobro, kochać wolność ponad wszystko i nigdy nie zdradzać prawdy”.

(Beethoven)

Komentarz: s. Emilia Di Massimo FMA

Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA

Dom modlitwy San Biagio  www.sanbiagio.orginfo@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA