Po dzisiejszej Ewangelii wróćmy do lektury 17 rozdziału ewangelisty Jana, w którym przedstawia on kapłańską modlitwę Jezusa. W swojej modlitwie Jezus patrzy w przyszłość: modli się za uczniów wszystkich czasów. To oni będą wierzyć słowom uczniów, w każdym momencie historii ludzkości.

„… aby byli jedno, jak My jesteśmy jedno”: Jezus nalega na budowanie jedności, ponieważ On wie, że Zły działa, aby doprowadzać do podziału. To pragnienie Jezusa, Syna, jest wielkie i stanowczo wyrażone wobec Ojca: Pragnę.

Jego pragnienie jedności nas wspiera, strzeże i broni w walce ze złem.

Jedność, o którą prosi Jezus, nie jest celem samym w sobie, ale zasadniczo zmierza ku misji. Braterska jedność wierzących pozwoli światu poznać, że Jezus jest ostatecznym Posłańcem Boga, który ukochał swoich uczniów tą samą miłością, jaką kocha Go Ojciec, ogromną miłością Boga do każdego człowieka.

Co więcej, jedność i różnorodność nie stoją w sprzeczności. Istotnie, nie chodzi tu o jedność istniejącą pomimo różnorodności ani o różnorodność pomimo jedności. Natomiast jedność i różnorodność w tajemnicy Kościoła są dwoma konstytutywnymi wymiarami komunii. Mówimy o różnorodności charyzmatów, posług, form życia i apostolatu, które razem tworzą jedność Kościoła jako świadectwa dla dzisiejszego świata.

W świecie, w którym podział wydaje się rozwiązaniem wszelkiego rodzaju problemów i trudności, chrześcijanin mówi, że komunia jest możliwa.

Głos Jana Pawła II

„Powszechność Kościoła z jednej strony oznacza najtrwalszą jedność, a z drugiej wielość i zróżnicowanie, które nie przeszkadza jedności, lecz nadaje jej charakter «komunii»”.
(Jan Paweł II, do Kongregacji Nauki Wiary do Biskupów).

Komentarz: s. Vilma Colombo FMA
Tłumaczenie: s. Elżbieta Bartkowska FMA

Dom modlitwy San Biagio www.sanbiagio.orginfo@sanbiagio.org

PRZYJACIELE I SŁUDZY SŁOWA